بخشش
مغفرت الهی پاداشی است که خداوند برای روزه‌داران، در روز آخر ماه رمضان عطا خواهد کرد؛ ماه رمضان گناهان را مى‌سوزاند و پذیرایی معنوی خداوند در ماه رمضان، گشودن درهای رحمت و مغفرت و مضاعف کردن اجر و ثواب اعمال خیر بندگان است. باید از این پاداش الهی بهره بریم که هر كس در ماه رمضان آمرزیده نشود، تا رمضان آینده آمرزیده نگردد، مگر آن‌كه در روز عرفه در عرفات حاضر شود.
اشکال طرح شده مبنی بر تشابه بین مسیحیت و تشیع که مسیحیان برای حضرت عیسی قائل به فداء است و شیعیان نیز برای امامان خود نیز چنین اعتقادی دارند، ولی شیعیان به فداء نزد مسیحیت اعتقادی ندارند و آن را باطل می‌دانند، بلکه شیعه معتقد به شفاعت است و عموم مسلمانان شفاعت را پذیرفته‌اند.
محمد بن عبدالوهاب به کسیکه از بخشش خداوند در ماه رمضان پرسیده بود، گفت: خداوند در هر شب ماه رمضان صدهزار نفر را می‌آمرزد و در آخرین شب ماه رمضان به اندازه تمامی شب‌های گذشته، گنه‌کاران را می‌بخشد. او گفت: آنان مسلمانند، در حالیکه پیرو تو نیستند.
واژه بخشش در کلمات اکهارت به معنی چشم‌پوشی از داشته‌های خویش و شریک‌کردن دیگران در دارایی‌های خود نیست، بلکه به معنی چشم‌پوشی از نگرانی‌ها و گذشتن از خود است؛ به عبارت دیگر بخشش در نظام اندیشه اکهارت، نه با سرگذشت دیگران پیوند می‌خورد، نه با انگیزه ورود به عالم معنا و کسب فضیلت اخلاقی انجام می‌شود؛ یعنی نه خدا در آن به چشم می‌خورد و نه رسالت اجتماعی در آن دیده می‌شود.