یکی از توصیه های نورعلی تابنده به مریدان خویش، رعایت قوانین جامعه است اما در سیره عملی نورعلی تابنده آن که دیده نمی شود رعایت قوانین جامعه است و درگیر کردن مریدان خویش با نیروهای امنیتی کشور بود. چنانچه در حادثه خیابان پاسداران تهران که منجر به شهادت 3 نفر از نیروهای انتظامی و یک نفر بسیجی دلاور گردید.

یکی از انحرافات اعتقادی متصوفه، استفاده از گفتار هایی است که به اهل بیت(ع) نسبت می دهند. همچون گفتار من عرف نفسه که قابلیت اثبات صدور آنها را از اهل بیت(ع) ندارند. گفتار من عرف نفسه از حیث سند و منبع شناسی قابل پذیرش نیست و نمی توان این گفتار را به امام معصوم استناد داد.

یکی از انحرفات گفتاری متصوفه، شطحیاتی است که ماهیت آن عبارات کفرآمیزی است که مخالف متون دینی است و منتقدان و طرفداران منصف تصوف هرگز شطحیات را نمی پذیرند. در حقیقت، منشأ این گفتار، نقص سالک و جهل بعضی از متصوفه به معارف دینی است.

یکی از راه های روشن شدن ماهیت شطح، شناخت افرادی است که در این مسئله تاثیرگذار هستند. از جمله آن افراد می توان به حلاج و روزبهان بقلی اشاره کرد که سنی مذهب بوده و گفتار آن با سخنان اهل بیت(ع) هماهنگ نیست.

اهل بیت (ع) در عصر غیبت کبری، برای نجات مومنین از غربال آخرالزمان و فتنه ها راهی مشخص کرده اند و آن راه، رجوع به عالمان دینی که مجهز به علم و عمل هستند، می باشد. عالمان دینی نیز در نقد متصوفه و عملکرد آنها از هیچ کوششی دریغ نکرده و برای رهایی مؤمنین از دام آنها در تالیفات خود، انحرافات متصوفه را بازگو کرده اند.

یکی از غلوهای متصوفه، غلو در مقام و مرتبه نبوت می باشد. به گونه ای که امیرالمؤمنین(ع) را برتر از پیغمبر خدا(ص) می دانند. ایشان این مباحث را به عنوان سرَ، به مریدان خود القا می کنند. این گونه تفکرات علاوه بر اینکه مستند به روایات نیست، بلکه با دلائل مختلفی که به برتری پیامبر خدا(ص) بر امام علی(ع) دلالت دارد، مردود می شود.