یکی از آدابی که هنگام تحویل سال شمسی، توسط ایرانی‌ها انجام می‌شود، خواندن دعای «یَا مُقَلِّبَ‏ الْقُلُوبِ‏ وَ الْأَبْصَارِ، ...» است؛ این دعا برای اولین بار توسط علامه مجلسی، با سند غیرمعتبر نقل شده است؛ برخی از عبارات این دعا، در روایات معتبر اسلامی آمده است و نیازی نیست که حتماً الفاظ دعا از معصوم (ع) وارد شده باشد؛ بلکه چنان‌چه محتوای دعا مطابق با سایر معارف اسلامی باشد و یا حداقل مخالف نباشد، می‌‌توان از آن استفاده کرد.

توحید و باور به خدایی منزه از هر عیب و نقص، ازجمله اصولی است که در ادیان و آئین های مختلفی دچار تحریف شده است، اما دین مبین اسلام، جسمانی۹ت خداوند متعال را امری انحرافی در ادیان می‌داند و به شدت با آن مقابله کرده است.

روزه در غیر ماه رمضان، اگر نذر نشده باشد، واجب نیست و اصل اولی در روزه‌ها (غیر روزه‌های واجب و حرام و مکروه) مستحب است و لزومی در به جا آوردن آن نیست؛ مسلمان در عبادت میانه‌رو است و سخت نگرفته و خود را به رنج نمی‌افکند؛ روزه‌داریِ مدام که به روال و سیرِ طبیعی زندگی ضرر می‌رساند، نهی شده و سزاوار است در گرفتن روزه مستحبی، رعایت اعتدال صورت گیرد.

پیامبر (ص) ابتدا پى در پى روزه مى‌گرفت كه مى‌گفتند همیشه روزه می‌گیرد؛ سپس آن قدر افطار مى‌كرد كه مى‌گفتند هیچ وقت روزه نمى‌گيرد؛ در روش بعدی مانند حضرت داود (ع) يك روز در ميان روزه مى‌گرفت؛ در سیره بعدی، سه روز ايام البيض را روزه مى‌گرفت؛ سیره نهایی حضرت روزه 3 روز در ماه، پنجشنبه اول و چهارشنبه بعد دهم و پنجشنبه آخر ماه بود و تا زنده بود اين روش را ادامه داد.

یکی از مواردی که در همه ادیان ابراهیمی می‌توان، به عنوان اصلی برای وحدت استفاده شود، آمدن منجی موعود است؛ موعودی که جهان و جهانیان را به سوی سعادت و خوشبختی رهنمون کرده و برای اولین بار خوب زیستن را به تجربه بشری می‌رساند؛ در اصل مسئله، یعنی حقیقت آمدن منجی، ادیان ابراهیمی با هم اتفاق نظر دارند.

با توجه به رویکرد فسادگرا و ظالمانه دنیای امروزی و قدرت گرفتن شیاطین جن و انس، آیا امید به دنیایی سرشار از عدالت اجتماعی، جا دارد؟ روایات اهل بیت (ع) به آینده‌ای درخشان، همراه با امید اشاره کرده‌اند.