اسلام ناب
یکی از راههای رسیدن به خواستهها و آرزوها، نذر کردن است. نذر برای تعجیل در امر ظهور، یکی از اعمالی است که شیعیان میتوانند با الگوگیری از افعال اهل بیت (ع) آن را انجام دهند. نذر برای تعجیل در امر ظهور، یکی از نشانههای محبت به امام زمان (عج) است.
امید، به زندگی انسان، لذت و معنی می بخشد و هر آن چه که آدمی به آن امید دارد از جنس حقیقت باشد این امیدواری بیشتر و در زندگی پر رنگ تر است. وجود امام زمان(عج) حقیقتی است که توجه به آن موجب پویایی و افزایش امید در دل ها می شود.
از راهکارهای اساسی ایجاد رجاء و امید به ظهور حضرت مهدی(عج) و حکومت عدل و صلح ایشان در جهان، دانش واقعی و تصویر درست نسبت به ایشان است. راهبرد قرآنی، روایی و عقلی امامت در اصلاح دینی، کاملاً متمایز با کشتار و خشونت فراوان است.
برخی به روایاتی که خبر از پایان امیدوارکننده دنیا دادهاند، اشکال وارد کرده، بر این باورند که امکان ندارد که فضل و بخشش امام، موجب نجات دنیا شود؛ زیرا اگر کاری هم صورت بگیرد، به فضل پروردگار مرتبط است و فضل امام جایگاهی ندارد؛ در حالیکه آیات قرآن، خلاف کلام ایشان را نقل میکند.
انتظار فرج از آن رو مورد تأكيد و توصيه اهل بيت (ع) قرار گرفته است كه در فرد منتظِر، اميد به آينده ايجاد خواهد كرد و همين اميد، نقش بزرگي را در سعي و كوشش ايفا میكند.
از راهکارهای مهم تزریق امیدبخشی در رگ و خون جامعه، رهایی از غفلت نسبت به امور حال و آینده و توجه و تمرکز بر باور و نگرش به صلح و آرامش بینظیر و بیسابقه در آینده جهان به دست حضرت مهدی(عج) است که با تحقق آن، جهانیان از ظلم و بیعدالتی رهایی مییابند.
انکار ولادت امام زمان (عج) توسط عموی حضرت، مستلزم عدم تولد امام نیست؛ زیرا عموی حضرت معصوم نبوده و از شخص غیر معصوم، هر عملی سر خواهد زد؛ همچنین اموال امام عسکری (ع) زمینهساز انکار ولادت امام زمان (عج) توسط عمویشان است؛ زیرا در صورت نبودن امام زمان (عج)، وارث این مال، عموی امام میشد.
وهابیها درباره وجود حضرت مهدی (عج) بر این باورند که امامی با اوصافی که شیعه میگوید جز موجود افسانهای نیست و به دنیا نیامده است؛ در حالیکه علمای اهل سنت، به ولادت امام زمان (عج) تصریح کردهاند.
اگر نور حضرت مهدی (عج) در زندگی نباشد، هر چه داشته باشی، به زیان توست؛ بیشتر لطمه و آسیب خواهی دید و تازه نمیدانی چه استعدادهایی داری و نمیدانی، چه باید بخواهی! اما اگر نور مهدویت که همان سیره و روش حضرت است، در زندگیت باشد، همه چیز روشن میشود؛ دیگر بن بست و تاریکی، معنا ندارد.
در طول تاریخ، غالباً مستکبران بر مستضعفان سلطه داشته و حکومت، در دست آنها بوده است؛ اما طبق وعدههای قرآنی این جریان ناهنجار، در انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) راه نیستی میپوید و طبقه قدرت مند از اریکه قدرت به زیر کشانده میشوند و مستضعفین مراکز قدرت را در دست گرفته و حاکم میشوند.
محبت ورزی به خداوند نشانه هایی دارد؛ یکی از مهم ترین نشانه های آن که در منابع اهل سنت و شیعه مورد تاکید قرار گرفته است محبت ورزیدن به اولیای الهی و امامان معصوم(ع) است.
از روزگار کهن، اعتقاد به ظهور مصلح، اصلی اساسی بوده است؛ بسیاری از پیامبران پیشین، آمدن منجی را وعده دادهاند؛ همچنین در سراسر بشارتها و اشارتهای پیشینیان، همواره سخنانی درباره “موعود آخرین” و “منجی آخرالزمان” وجود دارد.
هرگاه بر اثر رویدادی، زمینهای برای ایجاد وحدت اسلامی میان مسلمانان و تشکیل امت واحده جهانی پیدا شد، استعمار به شکل بسیار مرموز، از حربه تفرقه استفاده کرده است.
از جمله آیاتی که بر موضوع مهدویت و عصر ظهور دلالت میکند، آیه 41 سوره حج است که خدا میفرماید: «همان کسانیكه اگر آنان را در روى زمين تسلط و توان دهيم، نماز را برپا مىدارند و زكات مىپردازند و به هر كار پسنديده، وا مىدارند و از عمل ناپسند و زشت باز مىدارند.» با توجه به روایات اهل بیت(ع) مشخص میشود این آیه درباره آینده جهان و حکومت حضرت مهدی (عج) است.