پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اعتقاد به مصلح جهانی و آینده‌نگری نسبت به جامعه بشری، اختصاص به دین و یا مذهب خاصی مانند اسلام و یا شیعه ندارد؛ بلکه تمام ادیان بر این باور هستند. ادیان و آئین‌های دیگر مانند یهود و نصاری و حتی زرتشت نیز بر همین باورند. همان‌گونه که توحید، نبوت، معاد، اخلاقیات و خردورزی از ویژگی‌های دین خاصی نیست، موعودگرایی و اعتقاد به آن نیز از محورهای مشترک ادیان و برخی از آئین‌ها است.

در این نوشتار، به برخی از این موارد اشاره می‌کنیم:
موعودگرایی در زرتشت:
اعتقاد به موعود و نجات دهنده از تعالیم خود زرتشت است؛ ... اين باور از بانفوذترين اعتقادات زرتشتی است؛ همچنان‌كه منجی باوری در دين يهود و مسیحیت نفوذ فراوانی دارد. منجی در آیین زرتشت به نام «سوشیانت» به معنای "رهاننده" شناخته می‌شود.[1] پیروان زرتشت معتقدند که شخصی خواهد آمد که همه جهان را یک دین کند و دین گبری و زرتشتی نماند و پیغمبران خدا و حکیمان و پریزادان و دیوان و مرغان و همه اصناف جانوران و ابرها و بادها و مردان و سفيدرویان در خدمت او باشند.[2]

موعودگرایی در یهود:
در مورد موعودگرایی در یهود باید گفت که در سفر تکوین (پیدایش) تورات سخن از دوازده نفر امام از تبار اسماعیل که به ابراهیم خلیل الرحمن متصل می‌شود آمده است.[3] این ویژگی‌ها به جز بر دوازده امام از عترت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مصداق دیگری ندارد.[4]

موعودگرایی در مسیحیت:
در مورد موعودگرایی در مسیحیت باید گفت که در کتاب انجیل متی این عبارت آمده است که عيسی ایشان را گفت، هر آینه به شما می‌گویم، شما که مرا متابعت کرده‌اید، در معاد وقتی که پسر انسان بر کرسی جلال خود نشیند، شما نیز به دوازده کرسی نشسته، بر دوازده سبط اسرائیل داوری خواهید کرد و هر که به خاطر اسم من، خانه‌ها یا برادران با خواهران یا پدر یا مادر یا زن یا فرزندان با زمین‌ها را ترک کرد، صد چندان خواهد یافت و وارث حیات جاودانی خواهد گشت.[5]

در انجيل يوحنا نیز در مورد اوصاف موعود آمده است که: ...  به او قدرت بخشیده است که داوری هم بکند؛ زیرا که پسر انسان است و از این تعجب مکنید، زیرا ساعتی می‌آید که در آن، جمع کسانی‌ که در قبور هستند، آواز او را خواهند شنید و بیرون خواهند آمد. هر که اعمال نیکو کرد، برای قیامت حیات و هر که اعمال بد کرد، به جهت قیامت داوری.»[6]
بنابراین باور به مصلح جهانی که ویژگی‌های آن منطبق بر حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه) است، آموزه ادیان الهی است.

پی‌نوشت:
[1]. مصطفوی، علی‌اصغر، سوشیانت یا سیراندیشه ایرانیان درباره موعود آخرالزمان، ص53، بی‌نا، تهران.
[2]. احمدی، حبيب‌الله، امام مهدی علیه السلام امید زندگی، ص144، نشر فاطيما.
[3]. سفر تكوين بابهای 17 - 20 - 22 – 23.
[4]. حاج بابا قزوینی یزدی، محضر الشهود فی رد الیهود، ص35-45. قم، موسسه فرهنگی- انتشاراتی حضور، چاپ اول.
[5]. انجیل متی، باب 19، بندهای 28 و 29.
[6]. کتاب مقدس، انجیل یوحنا، ص 152، باب 5، بندهای 26 - 28.

نویسنده: محسن زمانی