انحرافات، بدعتها
گذاشتن سبیل یکی از اشترکاتی است که بین اهل حق و دراویش گنابادی وجود داشته و این عمل را به فعل امام علی (ع) مستند کرده‌اند؛ درحالی که داستان‌های مورد استناد آنها، در منایع معتبر و متقدم حدیثی وجود ندارد و به دروغ، این عمل را به امام علی (ع) انتساب می‌دهند.
«ابن‌عربی»، عدالت صحابه را که یکی از مهم‌ترین آموزه‌های اهل‌سنت است، در کتاب «الفتوحات المکیه» خویش پذیرفته است؛ این در حالی است که وقایع تاریخی، معارض با چنین آموزه‌ای است.
گرایش مذهبی «ابن‌عربی»، یکی از مسائلی است که مورد اختلاف بین محققین بوده، ولی قرائن بسیاری بر این وجود دارد که او دارای گرایشات اهل‌سنت بود؛ از آن جمله می‌توان به استناد وی به فعل معاویه در مسائل فقهی، اشاره کرد.
«شبلی» یکی از بزرگان متصوفه است که طبق منابع متصوفه، فقیه سنی مذهبی است که در شیوه سلوکی خویش، دارای اعمالی است که با تعالیم مکتب معصومین (ع)، ناسازگار است.
«ابن‌عربی»، در کتاب «الفتوحات» خویش همچون اهل‌سنت، قائل به عدالت صحابه شده؛ در حالی که آموزه عدالت صحابه، با آیات قرآن کریم معارض بوده و به این خاطر، شیعیان هیچ گاه ملتزم به چنین تفکری نشده‌اند.
«ابن‌عربی» در کتاب «فتوحات» خویش، طبق مکاشفه‌ای که از گروهی به نام «رجبیون» نقل کرده، این‌چنین برداشت می‌شود که شیعیان را باطناًَ خوک دانسته؛ در حالی که این‌چنین قضاوت‌هایی، با مکتب اهل‌بیت (ع) سنخیت ندارد.
منجی‌باوری، یکی از اصول همگانی در ادیان الهی و غیرالهی است؛ اما نباید این تصور اشتباه را در ذهن ایجاد کرد که ماهیت و حقیقت منجی مطرح‌شده در ادیان، یکسان بوده و همه ادیان فقط در نام منجی با یکدیگر اختلاف دارند، بلکه ویژگی‌های منجی در ادیان نیز با یکدیگر متفاوت است.
فرقه صوفیه ذهبیه، قائل هستند که تمام اقطاب سلسله آنها شیعه بوده، در حالی که قرائن زیادی وجود دارد که بعضی از اقطاب آنها همچون احمد غزالی، قطعاً گرایشات اهل‌سنت داشته است.
حضرات معصومین(ع)، بسیار به کسب علم و نوشتن علوم توصیه کرده‌اند؛ این در حالی است که متصوفه، به بهانه‌های مختلف، از کسب علم گریزان بوده و حتی عالمانی که جذب تصوف می‌شده‌اند، بعد از مدتی کتاب‌های خود را از بین می‌بردند.
«نورعلی تابنده»، با انکار تنش‌های شدید بین خاندان رسالت و غاصبان خلافت، تلاش کرده همسو با اندیشه‌های اهل‌سنت، حوادث بعد از وفات رسول‌خدا(ص) را تحریف کند.
بدل‌سازی، یکی از شگردهای مبارزاتی جریان باطل در مقابل جریان حق بوده، صوفیه با استفاده از این شیوه و بدل سازی چهره‌هایی با عنوان زنان عارفه و عدم نقل روایاتی که حاوی جایگاه عرفانی حضرت زهرا(س) است؛ باعث مهجور شدن جنبه عرفانی این بانوی با عظمت شده‌اند.
محمداسماعیل صلاحی، مدعی قطبیت دراویش گنابادی، روز کریسمس را به‌عنوان روز میلاد حضرت عیسی (ع) به مسیحیان تبریک گفته است، در حالی که این روز، طبق منابع اسلامی و مسیحیت، روز میلاد حضرت عیسی (ع) نیست.
نورعلی تابنده، برای توجیه دست‌بوسی که صوفیان به هنگام دیدن رفقای درویش خویش انجام می‌دهند، به بوسیدن دست حضرت زهرا (س) توسط رسول خدا (ص)، استشهاد کرده؛ در حالی که علت انجام این عمل، توسط رسول خدا (ص) اشتیاق ایشان به بهشت بوده و هیچ ارتباطی با رابطه مرید و مرادی ندارد.
نورعلی تابنده تلاش داشته رابطه حضرت زهرا(س) و خلفا را مسالمت‌آمیز نشان دهد، این درحالی است که کتاب‌های تاریخی، گواه ظلم‌های متعدد خلفا به خاندان رسالت، مخصوصاً حضرت زهرا(س) است.