پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ رجبیون در شیعه به شیعیانی اطلاق می شود که به خاطر اهتمام به روزه در ماه رجب و حفظ حرمت این ماه، مورد مدح اهل‌بیت علیهم السلام واقع شده و به رجبیون مشهور شدند. در روایتی أَبورُمْحَةَ الْحَضْرَمِی از امام صادق علیه‌السلام، ویژگی‌ها و جایگاه رجبیون را بیان کرده است: «روز رستاخیز، سروشی از درون عرش ندا می‌‏دهد، رجبی‌‏ها کجایند؟ گروهی برمی‌‏خیزند که چهره‌‏شان برای مردم محشر می‌‏درخشد؛ بر سرشان تاج پادشاهی آکنده از مروارید و یاقوت است. همراه هر یک از ایشان، هزار فرشته از سوی راست و هزار فرشته از سوی چپ ایستاده‌‏اند و به او می‌‏گویند، ای بنده خدا! کرامت خدای بر تو گوارا باد! از عرش هم ندا می‌‏آید که ای بندگان من! سوگند به عزت و جلال خودم! جایگاه شما را گرامی و عطای شما را جزیل قرار می‌‏دهم و غرفه‏‌هایی از بهشت به شما ارزانی می‏‌دارم که از زیر آن، جوی‌‏ها جاری است و جاودانه در آن خواهید بود و پاداش عمل‏‌کنندگان چه نیکوست. شما برای من در ماهی  روزه مستحبی گرفتید که حرمت آن ماه را بزرگ و حق آن را واجب کرده‌‏ام. ای فرشتگان من! این بندگان و کنیزکان مرا به بهشت درآورید. امام صادق علیه‌السلام اضافه فرموده است که این پاداش کسی است که چیزی از ماه رجب را روزه بگیرد، هر چند یک روز از دهه اول یا دوم یا آخر آن باشد».[1]

در آثار بعضی از متصوفه همچون «ابن‌عربی»، سخن از گروهی به نام «رجبیون» آورده شده که در ماه رجب مکاشفاتی برای آنها حاصل می‌شود؛ در یکی از این مکاشفات، «رجبیون»، روافض (شیعیان) را به شکل خوک دیده‌اند و «ابن‌عربی» نیز این مکاشفه را در کتاب «فصوص‌الحکم» خویش نقل کرده است: «رجبیون گروهی از رجال الله هستند که در هر زمان، چهل نفر از آنان وجود دارند؛ عدد آنان نه کم می‌شود و نه زیاد. آنان قائم به عظمت الهی هستند. آنان رکن افرادند. آنان ارباب قول ثقیل در آیه شریفه «إنّا سنلقی علیک قولاً ثقیلاً» هستند. یکی از آنان را ملاقات کردم؛ آن کس را که من دیدم، باطن شیعیان رافضی را کشف کرده بود؛ آنان را به صورت خوک می‌دید. هرگاه به یکی از آنان می‌گذشت، او را به صورت خوک می‌دید و می‌گفت: تو شیعه رافضی هستی، توبه کن!»[2]

بزرگ مرجع جهان تشیع، امام خمینی رحمةالله‌علیه جوابی در خور سخن «ابن‌عربی» به وی داده است؛ ایشان می‌فرمایند: «بل قد یشاهد السالک المرتاض نفسه و عینه الثابتة فی مرآة المشاهده لصفاء عین المشاهده، کرؤیة بعض المرتاضین من العامة الرفضه بصورة الخنزیر بخیاله، و هذا لیس مشاهدة الرفضه کذا، بل لصفاء مرآة الرافضی رأی المرتاض نفسه التی هی علی صورة الخنزیر فیها فتوهم أنه رأی الرافضی، و ما رأی إلّا نفسه)».[3] «بعضی از نفوس از آنجا که صفحه وجودشان در اثر صفای باطنی، همچون آیینه مصقّل می‌باشد، ممکن است سالک مرتاض، عین ثابت نفوس خویش را در آیینه وجود او مشاهده نماید، نظیر مشاهده شیعیان به صورت خنزیر توسط بعضی مرتاضین اهل‌سنت که گمان کرده‌اند آن صورت واقعی شیعیان بود؛ بلکه به واسطه صفای آینه شیعیان، مرتاض صورت خود را که به شکل خوک بوده، در آینه او مشاهده نموده و گمان کرده است که آن صورت رافضی (شیعه) بوده، حال آنکه فقط صورت خود را دیده است».

امام خمینی رحمةالله‌علیه، در این سخنان خویش، به روشنی بیان می‌کند که این «رجبیون» از اهل‌سنت بوده و «ابن‌عربی» نیز مکاشفه آنها را نقل کرده و ردی بر آنها وارد نکرده و این مسئله می‌تواند، نشانه گرایشات «ابن‌عربی» به اهل‌سنت باشد و کسانی که به تشیع او اعتقاد دارند، باید این گونه مطالب را پاسخ دهند.

استاد داود الهامی در این باره می‌نویسد: «مسلماً اگر محی‌الدین شیعه بود، هرگز حاضر نمی‌شد خود را خنزیر (خوک) بنامد».[4] در نتیجه باید توجه کرد  تعریفی که «ابن‌عربی» از «رجبیون» دارد، با عنوان «رجبیون» در روایات شیعه ناسازگار بوده، به این خاطر که «رجبیون» که در روز قیامت مورد اکرام واقع می‌شوند، از شیعیان معصومین علیهم‌السلام هستند که دارای ویژگی‌های ذکر شده در روایت باشند؛ ولی «رجبیون» ذکر شده در کتاب «ابن‌عربی»، بر مرتاضان سنی مذهبی اطلاق می‌شود که ولایت معصومین علیهم‌السلام را نپذیرفته و شیعیان را به شکل خوک دیده‌اند. میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است.

پی‌نوشت:
[1]. ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الأشهر الثلاثة، کتاب‌فروشی داوری، قم، چاپ اول، ۱۳۹۶ ق، ص۳۱.
[2]. محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیة (عثمان یحیی)، دار احیاءالتراث العربی - بیروت، چاپ دوم، ۱۹۹۴ م، ج۱۱، ص۲۸۵.
[3]. خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح فصوص‌الحکم، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، تهران، ۱۴۰۰ هـ.ش، ص۲۲۰.
[4]. الهامی، داود، داوری‌های متضاد درباره محی‌الدین ابن عربی، مکتب اسلام، بهار 1379ش، چاپ اول، ص118.