مفتیان وهابی لزوم تقلید از مراجع و تبعیت از ولایت فقیه را حرام می‌دانند و به آیه 31 سوره توبه استدلال می‌کنند. آیه و روایتی که به آن استدلال شده، مطلب صحیحی است که این دو نظریه شیعه، مصداق آن نیستند، بلکه نظریه تبعیت از حاکم در بین اهل سنت را می‌توان مصداق این آیه ذکر کرد.

یکی از مجریان شبکه وهابی در پاسخ به نظر یک بیننده، درباره عملکرد حکومت شیعه گفت: «اگر به آنها گفته شود از یزید تعریف و تمجید کنید پول می‌دهیم، آنان به اولِ اسم یزید امام و به آخر آن علیه‌السلام می‌افزودند و نام میادین شهر را امام یزید می‌گذاشتند». در پاسخ می‌توان گفت، این اتهام به شیعه نمی‌چسبد و در واقع روش برخی از وهابیون است.

یکی از معجزات و کرامات امام حسین (علیه‌السلام)، تلاوت قرآن توسط سر مطهر ایشان بعد از شهادت حضرت است؛ وهابیت خبیث که همواره دشمنی خود را با حضرات اهل‎ بیت (علیهم‌السلام) به اثبات رسانده، منکر این معجزه و کرامت خاص از سیدالشهداء (علیه‌السلام) شده است؛ اما علاوه بر علمای شیعه، عالمان اهل سنت نیز این کرامت را در کتاب‌‎های معتبر خود ذکر کرده‌اند.

کارشناس وهابی می‌گوید: «ریشه اسلام در مکه است و ایرانیان نمی‌توانند ادعا کنند اسلام آنها، اسلام اصیل است». یکی از پاسخ‌های این استدلال، آیاتی از قرآن کریم است که با تهدید مسلمانان صدر اسلام، خطاب می‌کند که اگر شما از دین برگردید و روی بگردانید، خداوند قومی غیر شما که بهتر از شمایند را به جایتان برمی‌گزیند.

واقعه غدیرخم و اعلام خلافت و جانشینی امیرالمؤمنین (ع) مهمترین دستوری است که خدای رحمان، پیامبر خود را ملزم به اعلام آشکار آن کرد. اما عده ای خلافت و جانشینی را از مسیر حق آن تغییر داده و به کج راهه کشاندند. بر اساس همین اتفاق شوم، واقعه غدیرخم در میان مسلمانان تحریف و حکومت امیرالمؤمنین (ع) غصب شد.

تبریک گفتن حاضران به حضرت علی (ع) و بیعت با آن حضرت پس از اتمام خطابه پیامبر (ص) بیانگر آن است که فهم مخاطبان از کل سخنرانی رسول اکرم (ص) مسئله‌ امامت و جانشینی بود؛ زیرا اگر محور خطابه، صرفاً برطرف کردن شکایاتی از حضرت علی (ع) و امر به دوستی نسبت به آن حضرت باشد، تبریک و بیعت اصلاً معنا نداشت.