سلفیت و وهابیت
وهابیون با ایجاد شبهاتی ادعا کرده اند، هیچ کدام از اصحاب امیرمؤمنان (ع) به حدیث غدیر استناد نکرده و اگر در منابع شیعه از واقعه غدیر یاد شده، در حقیقت دروغی بوده که از زمان نواب اربعه و بعد از آن در زمان حکومت صفویه ایجاد شده است؛ با بررسی منابع اهل سنت مشخص می‌شود اگر اصحاب نیز به واقعه غدیرخم استدلال کرده باشند، بر اساس اعتقادات مخالفین از ترویج و نشر آن جلوگیری شده است.
در شبکه ماهواره ای وهابیت، شبهه کردند که تعداد امامان در شیعه از قبل مشخص نبوده بلکه شیعه در تعداد امامان اختلاف داشتند؛ مثلاً نجاشی نقل کرده هبة الله نوه نایب دوم امام زمان با توجه به حدیثی از کتاب سلیم کتابی در مورد سیزده امام نوشته است؛ در پاسخ می‌توان گفت که کلام نجاشی درست بیان نشده، علت نوشتن کتاب، خوش‌آیند استاد زیدی است و این روایت در کتاب سلیم وجود ندارد.
مفتیان وهابی با توهین به پیروان اهل بیت (ع) ادعا کرده اند که شیعیان مشرک هستند؛ زیرا آنان اهل بیت (ع) را دخیل در امور هستی می دانند و گردانندگی امور هستی را به وسیله دوازده امام خود می دانند. در پاسخ به این شبهه باید گفت، خلق کردن و زنده کردن مردگان از اموری است که اختصاص به خداوند متعال دارد؛ اما حضرت عیسی (ع) علاوه بر آنکه مردگان را زنده می‌کرد، موجوداتی را نیز خلق کرده است.
معنای حديث غدير اين است که هر كس كه من بر او أولی و سزاوارتر و يا ناصر و وارث و يا پشتيبان و دوست صميمی او هستم علی (ع) هم برای او اينچنين است و اين كلام صريح در تخصيص علی (ع) به اين منقبت بلند بوده و او را برای ديگران مانند خود قرار داده و پیامبر (ص) اين خصوصيت را برای ديگری قائل نشده است.
مفتیان وهابی با توهین به پیروان اهل بیت (ع) ادعا کرده اند، شیعیان مشرک هستند؛ زیرا آنان اهل بیت (ع) را دخیل در امور هستی می دانند و گردانندگی امور هستی را به وسیله دوازده امام خود می دانند. در پاسخ به این شبهه باید گفت؛ قرآن کریم شفا دادن که یکی از ویژگیها و افعال خاص خدای رحمان است را مشترک با شهد شیرین عسل معرفی می‌کند؛ همچنین ملائکه را به عنوان مدبران عالم هستی می‌نامد.
ابن تیمیه مدعی است که آیه ابلاغ، قبل از حجة الوداع نازل شده است؛ در مقابل این ادعا می گوییم بر فرض صحت این ادعا، این امکان وجود دارد که برای یک آیه چند شأن نزول وجود داشته باشد؛ همچنین باید گفت که در منابع معتبر اهل سنت آمده است که این آیه در روز غدیر نازل شده است.
مفتیان وهابی به دلیل وجود بعضی از دعاهای موجود در کتب ادعیه شیعیان ادعا کرده اند، شیعیان مشرک هستند؛ زیرا آنان در دعاهای خود از پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) به عنوان کفایت کننده مؤمنین یاد کرده‌اند؛ در پاسخ باید گفت، خلیفه دوم نیز کتاب خدا را کفایت کننده مؤمنان معرفی می‌کند و قرآن کریم در کنار خدای متعال، از مؤمنان به عنوان یاری دهنده پیامبر (ص) یاد می‌کند.
بسیارى از علماى اهل سنت در کتاب هاى خود حدیث غدیر را ذکر کرده اند؛ از جمله در کتاب مستدرک حاکم آمده است که پیامبر (ص) در غدیر خم فرمود: آیا شهادت نمى دهید که من از هر مؤمنى به خود او سزاوارتر و اولى هستم؟ همه گفتند: آرى! فرمود: هر که من مولاى اویم، این علىّ مولاى او است.
ابن تیمیه مدعی است که آيه اكمال در غديرخم نازل نشده؛ بلكه در روز عرفه نازل گرديده و ربطی هم به امامت اميرالمؤمنين (ع) ندارد. بر فرض صحیح بودن ادعای ابن تیمیه باید بگوییم که نزول این آیه قبل از حجة الوداع، منافاتی با نزول این آیه در غديرخم ندارد، زيرا آيات دیگری نیز داریم که در مناسبت های مختلف نازل گرديده است.
یکی از شبهاتی که از سوی وهابیون مطرح شده آن است که آیا رسول خدا (ص) و امیرمؤمنان (ع) اطلاع ازعهدشکنی مسلمانان و اصحاب خود داشتند؟ و در صورتی که اطلاع داشتند، چرا امر امامت توسط رسول خدا (ص) ابلاغ شد؟ در پاسخ باید گفت: پیامبر (ص) و امیرمؤمنان (ع) از نقض عهد و بیعت اطلاع داشتند، اما وظیفه الهی ایجاب می‌کرد که پیامبر (ص) به دستور خدای متعال ابلاغ امامت و خلافت را انجام دهند.
بیعت خلفای اهل سنت با امیرمؤمنان (ع) در روز غدیر، از واقعیاتی است که در منابع اهل سنت نیز به آن اشاره شده است؛ عمر بن خطاب بعد از بیعتش با امیرمؤمنان (ع) از الفاظی همانند تبریک استفاده کرده و حضرت را به عنوان مولای کل مؤمنین خطاب کرده است؛ غزالی علت نقض عهد خلفای اهل سنت با امیرمؤمنان (ع) را تبعیت از هوای نفسشان می‌داند.
ابن تیمیه مدعی است که آیه ابلاغ، قبل از حجة الوداع نازل شده است. اما در مقابل این ادعا می‌گوییم بر فرض صحت این ادعا این امکان وجود دارد که برای یک آیه چندین شأن نزول وجود داشته باشد؛ همچنین باید گفت که در منابع معتبر اهل سنت آمده است که این روایت در روز غدیر نازل شده است.
یکی از شبهاتی که از جانب مفتیان وهابی بیان می شود، نبودن نام امیرالمومنین (ع) در نماز است. آنان می گویند اگر ولایت امیرالمؤمنین (ع) امری مهم و الهی است، چرا نام او در نماز برده نمی شود؟! این در حالی است که قرآن کریم از امیرالمؤمنین (ع) به عنوان نفس رسول خدا (ص) یاد می‌کند و این سخن به معنای آن است که هرجا نام پیامبر (ص) برده می‌شود، نام حضرت وجود دارد.
یکی از شبهاتی که از سوی مفتیان وهابی مطرح شده، تعاملات و مساعدتهای امیرالمؤمنین (ع) به خلفای سه گانه اهل سنت است. وهابیون با استناد به روایتی از منابع شیعه ادعا می کنند، بارها امیرالمؤمنین (ع) به خلفای سه گانه یاری می‌رسانند و این دلیل بر قانونی و شرعی بودن خلافت آنان است؛ در پاسخ گفته می‌شود، یکی از وظایف امام راهنمایی و کمک رسانی به مسلمانانی است که حاکم غاصب بر آنان حکومت دارد.