انحرافات، بدعتها
با آن‌که عده‌ای از علمای شیعه و سنی انتقادهای غلیظی بر تصوف داشته‌اند و کسانی چون ملاصدرای شیرازی و سید مرتضی و ابن جوزی ناملایمی‌های تصوف را می‌نمایانند، خود صوفیه نیز به تن خویش به راه انتقاد از انحرافات صوفیه رفته‌اند و همچون مولوی این عده منحرف را "شیران پشمین" و "پیران عرفی" خوانده‌اند. ارزنده‌ترین انتقادات را بر صوفیه ابی نصر سراج طوسی در کتاب...
بدعت‌گذاران در دین و اشاعه‌دهندگان وارونگی در احکام اسلام، باز هم در اقدامی غائله آفرینانه، یکی دیگر از شهرهای عالم‌خیز دنیای اسلام را برای رواج بی‌قیدی و اباحه‌گری نشانه رفتند. پس از شکست غائله‌ی قم که به روشنگری بیشتر مردم انجامید و تیر بلواجویان به سنگ خورد، این‌بار شهر بروجرد که سابقه‌ای طولانی در مبارزه با عقاید انحرافی صوفیه داشت، برای فتنه‌ای دیگر در نظر گرفته شد.
نیروهای انتظامی نیز با درخواست‌های پی در پی خواستار بازگشت اهل تصوف به شهرهای خود شدند؛ ولی دستوراتی که از بزرگان و مشایخ دراویش به آنان می‌رسید، مبنی بر تشجیع بیشتر آنان در ماندن در محل و تحریک برای برخورد احتمالی بود. تحریکات کارساز بود و در این رابطه دراویش حاضر در این مرکز، اقدام به برخورد با نیروی انتظامی حاضر در محل کردند...
شیطان یا ابلیس از آغاز خلقت و هبوط آدم به زمین، به دلیل خطای نابخشودنی که در مقابل سرپیچی از فرمان خداوند مبنی بر سجده در مقابل مخلوق الهی انجام داد، منفور همه‌ی امت‌ها بوده است و همه‌ی پیامبران الهی از جانب پروردگار خطر وی را گوشزد کرده و به ابناء آدم رسانده‌اند. تا جایی که همه می‌دانستند که چه کاری الهی است و چه فعلی از شیطان...
جمال پرستی و شاهد بازی یکی از انحرافات صوفیانه بوده، با توجیه اینکه عشق مجازی پلی برای رسیدن به عشق حقیقی است و بویی است که از شراب‌خانه‌ی عشق حقیقی به مشام می‌رسد که اگر آن بو را نشنوی به آن شراب‌خانه نرسی و پرتویی از آفتاب است که اگر نیافتی، از آن آفتاب بهره نمی‌بری...
ابو سعيد فضل الله بن ابی‌الخير اولين شيخ بزرگ صوفی است که سماع و قول غزل را در خراسان در بين صوفيه رواج داد و اين اقدام او چنان مخالفتی در بين فقها و حتی صوفيه محتاط و معتدل برانگيخت که مدعيان کار شکايت او به سلطان محمود رسانيدند و چيزی نمانده بود که خود و يارانش را به عنوان زندقه و اباحی‌گری محکوم سازند...
با نگاهی به تاریخ، هر جا که انحراف، افراط و یا تفریطی صورت گرفته نتیجهٔ کنار گذاشتن سیرهٔ پیشوایان راستین اسلام بوده که راه غیر از مسیر ایشان به یقین به بی‌راهه خواهد رسید. به عنوان مثال، رفتار افراطی و تفریطی برخی از متصوفه در طول تاریخ پس از اسلام در رابطه با زهد و عزلت‌گزینی، از آن جمله است. ایشان شاید در این مسیر از رهبانیّت مسیحیان و سبک و سیاق...
مسلک تصوف، دارای عقاید بنیادی است که متأسفانه در آغاز شکل‌گیری با آن همراه بوده و قابل انفکاک نیست. از جمله‌ی این عقاید، مسئله‌ی ریاضت‌طلبی به روش‌هایی است که به شدت زندگی عادی انسان را دچار اختلال کرده و حتی گاهی حیات انسان را با خطر جدی روبرو می‌سازد. نمونه‌هایی از این ریاضت‌ها را می‌توان در کتب صوفیه مشاهده کرد و در احوالات صوفیان مشهور...
متون اسلامی آکنده از پندهایی است که نشان می‌دهد پیروی از شیطان عاقبت خیری ندارد و پیری کنندگان از او گمراه خواهند شد و راه شیطان غیر از راهی است که خداوند برای هدایت انسان مشخص کرده است. بااین‌حال فرقه‌های گمراه که از راه هدایت دور افتاده‌اند برخلاف صریح آیات قرآن و احادیث اهل بیت (علیهم السلام) عمل کرده و تبعیت از شیطان را به نحوی توجیه می‌کنند...
با مقایسه طریقت‌های جدید صوفیه با بزرگان و پایه‌گذاران تصوف قدیم، پی به انحرافات طریقت‌های مذکور از مشی بزرگانشان می‌بریم. به نحوی که در برخی موارد طریقت‌های صوفیه جدید درست برعکس سیر و سلوک بزرگان خود گام برداشته‌اند. یکی از این انحرافات جمع‌گرایی و طریقتی بودن صوفیه جدید در مقابل فردگرایی بزرگان خود است. در صوفیه قدیم زاهدهایی بودند که از...
همان‌گونه که اصل توحید در تاروپود احکام و مقررات اسلام و آیات و روایات و سیره ائمه (علیهم السلام) پیچیده شده، اصل اعتدال نیز در تشریع احکام لحاظ گردیده است. قرآن کریم، امت اسلام را امت میانه و وسط می‌نامد. با تاکیدات فراوانی که اسلام بر رعایت کردن جانب اعتدال می‌نماید، در این میان برخی فرقه‌های صوفیه که خود را هدایت‌شدگان می‌نامند، هماره در طول تاریخ دست‌خوش...
در جای جای قرآن کریم و روایات ائمه(علیهم السلام) بر علم آموزی و ارزش علم تاکید فراوان شده است و آنقدر مقام علم و عالم را بالا برده‌اند، تا جایی که یک ساعت تفکر را برابر با هفتاد سال عبادت ذکر کرده‌اند. اما در تصوف علم را محدود به علم درون و باطن شده و این‌گونه بیان می‌کنند که هر علمی غیر از علم باطن از ابزار ناکارآمد است...
ولایت اصلی‌ترین اختلاف شیعه با سایر مذاهب اسلامی است که امامت را حق مسلّم و غیرقابل انکار برای امیرالمومنین علی علیه السلام می‌داند و ایشان را خلیفه‌ی بلافصل رسول الله صلی الله علیه وآله می‌شناسد....
پس از گذشت زمان، از آن‌جایی که صوفی‌گری پایه و اساس محکمی نداشت، دست‌خوش انحرافات بی‌شمار قرار گرفت که بستر آن نیز بی‌اعتنایی به شریعت و آغاز سخن از طریقت و حقیقت بود. ایشان جایگاه شریعت در مسیر بندگی را به اندازه‌ای نزول دادند و آن‌را مثل پلی برای عبور دانستند که وقتی از آن عبور شد، دیگر نیازی به وجود آن نخواهد بود.