پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دشمنانی که اهداف خود را در به گمراهی کشاندن دین‌باوران می‌دیدند، به تغییر شعائر دینی و سنن الهی پرداخته و در این زمینه هم بدعت‌هایی را با ادعای احیای عقاید به اصطلاح اصیل ترویج دادند. از آن جمله می‌توان به تغییر ظاهر مسلمین، جابجایی در حلال و حرام و بروز بدعت‌هایی چون پرداخت عشریه به جای خمس[1]، تشکیک در باورهای الهی و اشاعه‌ی گوشه‌گیری به‌نام خودسازی و تزکیه اشاره نمود.

قرآن کریم تزکیه‌ی نفس را در پیروی از فرامین و نواهی رسولان وحی دانسته و می‌فرماید: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَکِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي‏ ضَلالٍ مُبينٍ [آل‌عمران/164]، به يقين خداوند بر مؤمنان منّت نهاد آن گاه كه در ميان آنها فرستاده‌‏اى از خودشان (نه از فرشته و نه از جن) برانگيخت كه آيات او را بر آن‌ها مى‏‌خواند و پاكشان مى‏‌گرداند و كتاب (آسمانى) و احكام شريعت و معارف عقلى به آنها مى‌‏آموزد، و حقيقت اين است كه آنان پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند». راه و روش انبیاء الهی که همان شریعت و طریقت ایشان است، تنها راه پاکیزه بودن در نظر خداوند است و به همین دلیل می‌فرماید «و حقيقت اين است كه آنان پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند»، یعنی اینکه خروج از این مسیر، بازگشت به همان ضلالت و گمراهی را در پی خواهد داشت.

در رابطه با بدعت‌ها و تغییر آداب و رسوم دینی توسط تصوف، مرحوم علامه طباطبایی (رحمه الله) در تفسیر المیزان می‌فرمایند: «صوفیه برای سیر و سلوک آداب و رسوم خاصی را که در شریعت وجود نداشت به وجود آوردند، و راه‌های جدیدی را پیوسته به آن افزودند و شرع را کنار گذاشتند، تا به جایی رسیدند که، شریعت را در طرفی قرار دادند و در محرمات غوطه‌ور شدند، واجبات را ترک کردند و در نهایت به تکدی‌گری و استعمال بنگ و افیون روی آوردند. این حالت آخرین حالت تصوف است، که مقام فنا نامیده می‌شود».[2] بدعت‌گذاران در دین و اشاعه‌دهندگان وارونگی در احکام اسلام، باز هم در اقدامی غائله آفرینانه، یکی دیگر از شهرهای عالم‌خیز دنیای اسلام را برای رواج بی‌قیدی و اباحه‌گری نشانه رفتند. پس از شکست غائله‌ی قم که به روشنگری بیشتر مردم انجامید و تیر بلواجویان به سنگ خورد، این‌بار شهر بروجرد که سابقه‌ای طولانی در مبارزه با عقاید انحرافی صوفیه داشت، برای فتنه‌ای دیگر در نظر گرفته شد. با توجه به پیشینه‌ای که صوفیه در بروجرد داشتند، این‌بار سلسله‌ جلساتی جهت ترویج باورها و زنده‌کردن گذشته‌ی نه چندان دورشان در دستور کار صوفیه قرار گرفت و برای این منظور برنامه‌ی پیچیده‌ای نیز طرح‌ریزی شد.

با توجه به آگاه‌سازی که در جامعه‌ی شیعی بروجرد در مقابل افکار غیراسلامی صوفیه صورت می‌گرفت و به بهانه‌ی افشاگری که توسط یکی از روحانیون در یکی از مساجد اصلی و محل تجمع نیروهای انقلابی این شهر علیه اهداف انحرافی و اعلام خطر اعتقاد به این فرقه انجام می‌شد، از اتاق فرمان طریقت گمراهی دستور جدیدی برای برخورد با این حرکت صادر گردید. در خلال این دستور ابتدا به ساحت مقدس خانه‌ی خدا اهانت گردید و سپس غائله‌ای بزرگ‌تر از غائله‌ی قم پدیدار گشت و پس از صدماتی که از جانب ایشان به مال و جان و امنیت مردم وارد گردید، با هوشیاری مردم و آگاه‌سازی علما و اقدام به موقع نیروهای امنیتی، سرانجام با تصمیم شورای تامین شهر و حکم دادگستری بروجرد، مصدر فتنه و گمراهی تخریب گردید. متصوفه با وجود همه‌ی انحرافات و کژی اعتقاد با روش و شیوه‌های عوام فریبانه سعی در رسوخ در باورهای قشر جوان و تحصیل‌کرده‌ی جامعه‌ی اسلامی ایران هستند و این امر، هوشیاری فوق‌العاده‌ی مسئولین و مردم را می‌طلبد تا با آگاهی از عملکرد ایشان، فتنه‌ی دراویش را خنثی سازند.

پی‌نوشت:

[1]. رساله اصول و فروع دین، درج در مجموعۀ عوارف المعارف، ص 154، چاپ خانقاه احمدی شیراز
مانند پرداخت عشریه در مقابل خمس که تا عصر نور علیشاه اصفهانی از روسای فرقه نعمة اللّهی صحبتی از عشریه در مقابل خمس نبوده است، بلکه دستور به پرداخت خمس و زکات داده اند. 
لکن از زمان ملاسلطان گنابادی بنابراین نهاده شد که اتباع فرقه ده یک از درآمد خویش را به عنوان عشریه به رئیس فرقه بپردازند.
[2]. تفسیرالمیزان، علامه طباطبایی، ج 5، ص 282