سیاست اصلی بنی امیه محو و نابودی اسلام محمدی و دفن نام و آثار پیامبر اکرم بود که متاسفانه همین تفکر امویان در اسلام ستیزی و دشمنی با پیامبر در آثار و عملکرد ابن‌تیمیه و محمد بن عبدالوهاب کاملا مشهود است. ابن‌تیمیه‌ای که به تحریم زیارت قبر پیامبر و فتوی دادن به قتل کسانی که به قبور پیامبران و صالحان متوسل می‌شوند دستور داده است.

با وجود گوناگونی و تعدد فرق و مذاهب اسلامی، ایجاد وحدت در میان صفوف امّت اسلام و مراقبت آن از مهم‌ترین اولویّتی است که در دستور کار دین مبین اسلام قرار داشته که قرآن کریم و روایات شیعه و اهل‌سنت بر این امر مهم صحه گذاشته‌اند اما در مقابل برخی مانند «ابن‌ جبرین» که از مفتیان بزرگ سعودی است با این مهم مخالفت کرده‌اند.

از جمله راه‌کارهای ضد شیعی در خدشه و شبهه‌سازی برای عزاداران حسینی (علیه السّلام) رفع اتهام از جنایتکار پلیدی همچون یزید بن معاویه و وجهه بخشیدن به اوست؛ به همین منظور از دیرباز برخی کوشیده‌اند تا با وجود روشنی و آشکاری جنایات وی، قدری از لکه‌ی ننگ ابدی وی بکاهند؛ در همین راستا با شبهه‌افکنی‌های گوناگون به تبرئه یزید پرداختند.

پیروان وهابیت به سبب عدم آگاهی از حدیث و تاریخ، در واقعیات تلخ پس از رحلت پیامبر اکرم تردید کرده و بر طبل انکار کوبیده‌اند، اما از آن‌جا که بنا نیست چراغی را که ایزد برفروزد، با پف‌های شبهه‌افکنان، خاموش گردد، مجموعه‌ای از اعترافات علمای اهل‌سنت بر این وقایع که باعث اثبات آن می‌گردد، در این مقاله بیان شده است.

وهابیت با دستاویز قرار دادن عقاید باطل و پوچ غلات و افراد و گروه‌های غالی در دوران اولیه اسلام و هم‌چنین نسبت دادن آن‌ها به مذهب تشیع، سعی زیادی کرده‌اند تا شیعه را متهم به غلوّ و عقاید کفرآمیز کنند. لذا با هجمه‌های وسیع و حملات ناجوانمردانه خود اتهاماتی را به این مذهب وارد کنند، مذهبی که پیرو اهل بیت پیامبرند.

از آن‌جا که بنا نیست چراغی را که ایزد برفروزد با پف‌های شبهه‌افکنان وهابی، خاموش گردد، برخی از علمای اهل‌سنت به ماجرای هجوم به خانه وحی اعتراف کرده‌اند. از باب نمونه طبرانی می‌گوید: «از ابوبکر روایت شده که هنگام فرا رسیدن مرگش گفت: ای کاش! خانه فاطمه را نگشوده، آن را رها کرده و درب جنگ را بر خود می‌بستم.»