پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بنای بر قبور در آیین اسلام امری مکروه است، بلکه فقه شیعه این بنا را به حداکثر چهار انگشت، محدود و بیشتر از آن را مکروه و ناپسند می‌داند.
فقه اهل سنت نیز این موضع را بیان و حداکثر بنای بر قبر را یک شبر (وجب) می‌داند. اما هر دوی این گرایش‌ها معتقدند که برای حفظ شعائر دینی که احترام به اولیاء الهی یکی از بدیهی‌ترین مصادیق آن است، می‌توان برای ایشان مضجع ساخته و یاد ایشان را زنده نگه داشت.
در اسناد وجود بنای بر قبر عباس عموی پیامبر (صلی الله علیه و آله) اشاره شده است.
ابن خلکان شافعی در شرح حال امام سجاد (علیه السلام) می‌نویسد که امام سجاد (علیه اسلام) در سال ۳۸ هجری قمری به‌دنیا آمد و در سال ۹۴ و بنا به قولی ۹۹ یا ۹۲ هجری قمری در مدینه از دنیا رفت.
وی در ادامه چنین می‌نویسد: «ودفن فی البقیع فی قبر عمه الحسن بن علی، رضی الله تعالی عنه، فی القبه التی فیها قبر العباس، رضی الله عنه.[1] و در قبرستان بقیع در کنار قبر عمویش، امام حسن مجتبی (علیه السلام) و در زیر گنبد و بارگاه عباس عموی پیامبر (صلی الله علیه و آله) به خاک سپرده شد.»
این سند قوی و محکم از وجود بنا بر قبر عموی پیامبر، در عصر تابعی تابعین خبر می‌دهد.

پی‌نوشت:

[1]. ابن خلکان شافعی، وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان: ج۳، ص ۲۶۹، شرح حال زین العابدین امام سجاد (ع)، بی‌تا. بی‌نا.
به نقل از مقاله «بارگاه داشتن قبر عباس عموی پیامبر در قبرستان بقیع در عصر تابعین»