پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت واژه‌ای است که برای مسلمانان یادآور جلوگیری از تبرک، توسل و زیارت قبور است. وهابیان با سنگ خواندن قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، سعی در بی‌فایده جلوه دادن زیارت قبر آن حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم) دارند. موارد یاد شده، یکی از باورهای وهابیان است که ریشه در قرون اولیه و امویان دارد. سیاست اصلی بنی امیه، محو و نابودی اسلام محمدی از جامعه اسلامی و دفن نام و آثار پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بود. به‎عنوان نمونه مروان بن حکم بی‌شرمانه قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را سنگ خوانده و ابوایوب انصاری را از زیارت قبر شریف آن حضرت و تبرک جستن به آن باز داشت.
احمد بن حنبل به نقل از داود بن ابی صالح چنین گزارش می‌کند: «روزی مروان، مردی را دید که صورتش را روی قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گذاشته بود. مروان در حالی‌که گردن او را گرفته بود، گفت: می‌دانی چه می‌کنی؟ هنگامی‌که زائر قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) صورتش را به سمت مروان برگرداند، ناگهان مروان با ابوایوب انصاری، صحابی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) مواجه شد. ابوایوب انصاری در پاسخ به مروان، گفت: بله، به دیدار پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده‌ام نه دیدار سنگ. از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که فرمود: زمانی که دین‌داران، امور دینی مردم را بر عهده دارند، بر حال دین نگریید. زمانی باید بر دین گریست که نااهلان عهده‌دار امور دینی مردم باشند.»[1]
حاکم نیشابوری شافعی حدیث یاد شده را صحیح دانسته و می‌گوید: «هذا حدیث صحیح الأسناد و لم‌یخرجاه». ذهبی سلفی نیز در تعلیقه خود بر مستدرک حاکم، آن را صحیح دانسته است.[2]

علامه امینی با توجه به همین حدیث می‌فرماید: این حدیث و ماجرا، گویای این مطلب است که منع توسل به قبور پاکان دین، از بدعت‌های امویان بوده است.[3]
ابن حبان بستی شافعی به ماجرای دیگری از ممانعت مروان از نماز خواندن اسامه بن زید در کنار قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) اشاره می‌کند و به نقل از عبیدالله بن عبدالله می‌نویسد: «روزی مروان اسامه بن زید را در حال خواندن نماز در کنار قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) مشاهده کرد و او را به‌خاطر این عمل مورد سرزنش قرار داد و گفت: چرا به سوی قبر پیامبر نماز می‌خوانی؟ اسامه بدون این‌که جسارتی به مروان کرده باشد، فقط پاسخ داد: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را دوست دارم. مروان با الفاظی زشت به اسامه توهین کرد و به او فحش داد. اسامه خطاب به مروان گفت: ای مروان! با الفاظی که به کار بردی، مرا اذیت و ناراحت کردی. از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که فرمودند: «خداوند افراد بدزبان و ناسزاگو را دوست ندارد» و گواهی می‌دهم که تو انسان بدزبان و ناسزاگویی هستی.»[4]

متأسفانه همین تفکر امویان در اسلام ستیزی و دشمنی با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، در آثار و عملکرد ابن‌تیمیه و محمد بن عبدالوهاب کاملا مشهود است. ابن‌تیمیه حرانی حنبلی با تحریم زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و فتوا دادن به قتل کسانی‌که به قبور پیامبران و صالحان متوسل می‌شوند،[5] تفکرات بنی‌امیه را در قرن هفتم هجری رواج داد.

سخن پیروان محمد بن عبدالوهاب در حضور وی که می‌گفتند: عصای من بهتر از محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) است؛ زیرا من از عصای خود در کشتن مار و عقرب و غیره استفاده می‌کنم، در حالی‌که محمد مرده است و دیگر هیچ نفعی در او نیست، او فقط پیغام‌رسان بود![6] بار دیگر احیا کننده تفکر بنی‌امیه در منطقه نجد جزیرة‌العرب در قرن دوازدهم هجری قمری بود.

پی‌نوشت:

[1]. المسند، احمد بن حنبل، دار صادر، بیروت، ج 5، ص 422.
[2]. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نشابوری، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 4، ص 560.
[3]. الغدیر فی الکتاب و السنة و الأدب، علامه امینی، مرکز الغدیر للدراسات الإسلامیة، قم، ج 5، ص 219.
[4]. صحیح ابن حبان، ابن حبان بستی شافعی، مؤسسة الرسالة، بیروت، ج 5، ص 358.
[5].زیارة القبور و الإستنجاد بالمقبور، ابن‌تیمیة حرّانی، ص 17 و 21.
[6]. الدرر السنیّة فی الردّ علی الوهابیة، زینی دحلان شافعی، ص 28 ـ 29.