یکی از بدعت‌های وهابی‌ها این است که اعمال مستحبی و مباح مسلمانان، هم‌چون استغاثه، توسل، طلب شفاعت و ... را شرک و بدعت می‌دانند، و افکار و رفتار مشرکین را بر اعمال مسلمانان تطبیق می‌‌دهند و آن‌ها هم‌چون خوارج، آیاتی را که در حق مشرکین نازل شده را حمل بر مسلمان می‌کنند.

محمد بن عبدالوهاب خارجی تکفیری، قائل است که مشرکین زمان پیامبران، توحید ربوبی داشتند و خدا را به عنوان رب قبول داشتند و مشکل آنها در توحید الوهی (عبادی) بود، و شرک مشرکین زمان ما، بدتر از شرک مشرکین زمان پیامبر است؛ در حالی‌که آیات متعدد، دلالت دارد که مشرکین، در ربوبیت نیز مشرک بوده‌اند.

وهابیت تکفیری، استغاثه و توسل به رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را شرک و بدعت می‌دانند؛ در حالی‌که بسیاری از علمای اهل سنت، هم‌چون سفارینی حنبلی، قائل به استغاثه و توسل به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود و از نگاه وهابیت، باید سفارینی حنبلی دچار شرک ربوبی و الوهی باشد، چنان‌چه بن عثیمین می‌گوید.

وهابیت هم‌چون البانی، بناء مسجد بر قبور اولیای الهی را بدعت و وسیله به سوی شرک می‌دانند و قائل هستند آیه 21 سوره کهف، دلالت بر جواز مسجد بر روی قبور اولیای الهی نمی‌کند و این ساخت مسجد مربوط به شرایع قبلی بوده است و در شریعت اسلام از بناء مسجد بر قبور نهی شده است.

سلام و درود بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نوعی تعظیم شعائر و احترام به ایشان است؛ در صلواتی که از پیامبر وارد شده است و به صحابه تعلیم دادند، درود فرستادن بر آل پیامبر هم وجود داشته، اما وهابی‌ها و برخی از اهل سنت، با وجود روایات صحیح بر این ذکر، واژه صحبه را نیز وارد می‌کنند که وهابی‌ها دلیل این کار خود را، تنها مخالفت با شیعه بیان کرده‌اند.

وهابیت با استناد به آیاتی نظیر «بل یداه مبسوطتان» مدعی شده‌اند که خداوند متعال، دارای دو دست است؛ حال آن‌که این آیه توسط بسیاری از مفسرین شیعه و سنی، تاویل برده شده است. هم‌چنین ادله عقلی مورد تاکید عالمان اسلامی دلالت می‌کنند که پروردگار متعال از صفات جسمانی، منزه هستند؛ بنابراین بهترین معنا برای واژه «ید» قدرت است.