یکی از اختلافات مسلمانان (اعم از شیعه و اهل تسنن) با وهابیت تکفیری این است که وهابیت قائل هستند مشرکین دارای توحید ربوبی بودند ولی مسلمانان می‌گویند مشرکین علاوه بر شرک الوهی (عبودی) دارای شرک ربوبی هم بودند؛ چنان‌چه آیات قران دلالت بر آن دارد که پیامبران مردم را به توحید ربوبی هم دعوت می‌کردند.

شیخ جعفر کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) می‌گوید: طبق نقل محدثین، پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، صحابه و تابعین، بارها به غیر الله قسم خورده‌اند و مسلمانی که به غیر الله قسم می‌خورد، صرفاً به جهت تاکید بر مطلب مورد ادعایش این قسم را به زبان آورده، پس قسم به غیر الله را نمی‌توان از اسباب شرک تلقی کرد، مگر آن‌که توام با اعتقاد به الوهیت و ربوبیت غیر الله باشد.

بسیاری از عالمان اسلامی بر خلاف رویه وهابیت، طلب کردن چیزی از اموات را مشروع دانسته‌اند؛ چنان‌که داود بن سلیمان نقشبندی از علمای سنی مذهب عراق، با استناد به ادله‌ای از قرآن، سنت و کلام علمای اسلامی درصدد اثبات مشروعیت درخواست کردنِ از اموات است.

وهابیت خارجی، هم‌چون محمد بن عبدالوهاب، واژه «اله» در «لا اله الا الله» را به معنای معبود می‌گیرد؛ یعنی هم و غم پیامبران بر این بود توحید عبادی بشریت را درست کنند، ولی در توحید ربوبی، مشرکین مشکلی نداشتند؛ لذا اله در این‌جا به معنای رب نیست، در حالی‌که با مراجعه به آیات، اله و رب جدای از هم نیستند.

یکی از مسائلی که وهابیت تکفیری، خلاف قرآن و سنت بیان می‌کنند، این است که مشرکین بت‌ها را رب نمی‌دانستند، ولی در عین حال آن‌ها را عبادت می‌کردند؛ در حالی‌که عبادت بدون اعتقاد به ربوبیت بت، معنا ندارد. لذا خداوند در آیات متعدد بیان کرده که مشرکین از بت‌های خودشان عزت، نصرت، رزق و ... می‌خواستند.

وهابیت، فرقه‌ای است که توسط محمد بن عبدالوهاب ایجاد شد و دارای اندیشه تکفیری هستند که این تکفیرها را از ابن تیمیه حرانی به ارث برده‌اند، با مراجعه به فتاوای ایشان می‌توان به خوبی دریافت که همه آن‌ها جیره خواران سفره ابن تیمیه حرانی هستند، از این‌رو نهایت غلو را در مورد وی دارند تا جایی که حب و بغضش را نشانه ایمان و کفر دانسته‌اند.