در کوتاه سخن، می‌توان وهّابیت را قرائتی جدید از مذهب سنّی حنبلی دانست که با تفسیری سطحی و ظاهربینانه از آیات و روایات، تنها خود را مسلمان دانسته و دیگران را مشرک و ریختن خود هر مسلمان غیر وهّابی را مباح می‌شمارد. این فرقه بر اساس آموزه‌های تند و ظاهربینانه از قرآن و روایات اسلامی با اندک بهانه‌ای حکم به تکفیر دیگران می‌دهند.

در مورد مساله‌ی اموات و کسانی که در عالم برزخ به سر می‌برند بین اهل سنت اختلافاتی وجود دارد، برخی می‌گویند این ارتباط محدود است، برخی قائل به توسعه هستند، برخی قائل به قدرت تصرف در عالم دنیا هستند و برخی منکر آن. وهابیت در این میان مسیری کاملا جدا دارد و می‌گوید هیچ ارتباطی وجود ندارد حال آنکه اهل سنت این را نمی‌گوید.

تقریبا تمامی ادیان جهان به این مساله اعتقاد دارند که بر حق هستند و مسیر درستی را طی می‌کنند. اما هستند در این میان کسانی که علیرغم مخالفت اکثر مذاهب با آنها و چهره‌ی منفوری که در عالم بشریت از خود به جا گذاشته‌اند، با کمال وقاحت می‌گویند ما صراط مستقیم هستیم و هر کس که بر خلاف ماست راه جهنم و جهنمیان را می‌پیماید.

ابن تیمیه کسی است که در زمان خودش به‌خاطر افکار و عقاید اشتباهی که داشت، از سوی تمامی علمای طراز اول زمان خودش خصوصا اهل سنت طرد شده و در نهایت در زندان از دنیا رفت. وهابیان او را شیخ الاسلام می‌دانند، در حالی‌که کتب او پر از دروغ و کذب نسبت به شیعیان است، مثل این‌که می‌گوید شیعه نماز جماعت و جمعه را به‌جا نمی‌آورد.

با وجود این‌که وهابیان در سطح گسترده چه در میان زائرانی که در مکه حضور دارند و چه نسبت به کسانی‌که در کشورهای دیگر اسلامی حضور دارند، نسبت به اعمالی چون قربانی کردن برای غیر خدا و تبرک به قبور اولیاء الهی، مخالفت کرده و این اعمال را شرک می‌دانند، اما در میان اهل سنت کسانی هستند که حتی سجده بر غیر خدا را هم شرک نمی‌دانند.

قرآن با بیان سرگشت اقوام مختلف و مردم پیش از اسلام، حاوی پندها و اندرزهای گوناگونی است که برای راهنمایی و هدایت بشر بر قلب پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شده است و خداوند آن را راهنما برای تمام بشیریت قرار داده است از این رو ما می‌توانیم با تمسک به آن‌چه خداوند در آن قرار داده، خود را در مسیر هدایت قرار دهیم.