انکار اموری چون توسل و طلب شفاعت از پیامبر اکرم (ص) که از سوی ابن تیمیه مطرح شده و توسط وهابیان سال‌هاست تبلیغ می‌گردد، از اموری است که تنها خود ایشان به آن قائل هستند، چون کتب اهل سنت مملو از مواردی است که خلاف آن را ثابت می‌کند. از جمله‌ی این موارد، نوشتن نامه برای پیامبر (ص) پس از مرگ ایشان جهت توسل به آن حضرت است.

سال‌هاست که وهابیان به دنبال ایجاد تفرقه میان شیعه و اهل سنت هستند. لذا چنین تبلیغ می‌کنند که شیعه به صحابه‌ی رسول خدا(ص) و همسران ایشان خصوصا عایشه، توهین می‌کند. در حالی‌که به اعتقاد خود وهابی‌ها، جناب عایشه یک بدعت‌گذار محسوب می‌شود. چون ایشان در عزاداری برای پیامبر(ص) به سر و صورت خود زده، که از دید وهابیان، بدعت است.

جای بس شگفتی برای ما و شرمساری برای قائلان به آن است که گفته شود پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به‌خاطر پیروی از یهود به روزه‌ی روز عاشورا، امر نموده، در حالی‌که بسیاری از علمای شیعه و سنّی بر این عقیده‌اند، که آن حضرت حتی پیش از بعثت نیز، در عبادات خود تابع ادیان دیگر نبوده و از آیین یهود و نصارا تبعیت نمی‌کرده.

زمانی که انسان به مذهبی خود ساخته و بدعی ملتزم شود، دیگر فتوا دادن و عمل کردن به برخی از اموری که برای سایرین بسیار عجیب و شگفت آور است، برای او خیلی دور از ذهن نیست. مثل اینکه، پس از قرن‌ها که دین اسلام استفاده از طلا را برای زنان به عنوان زینتی حلال، جایز دانسته است، مفتی وهابی می‌گوید استفاده از جواهرات برای زنان حرام است.

توسل به اولیاء الهی و خصوصا ارواح ایشان پس از مرگ از جمله مسائلی است که وهابیان به شدت با آن مقابله کرده و آن را مصداق شرک می‌دانند. در حالی‌که این چنین توسلات قرن‌ها در عوام و علمای اسلام رایج بوده و ایشان بارها از این توسلات نتیجه گرفته‌اند، به اندازه‌ای که باعث شده لقب باب الحوائج را به امام کاظم (علیه السلام) نسبت دهند.

مخالفان امر ظهور و کسانی‌که منکر وجود امام زمان (عج) هستند، و حتی گاهی از میان خود شیعه ممکن است با این سوال مواجه شوند، که انتظار برای ظهور باعث می‌شود انسان از وظایفی که به عهده‌ی او گذاشته شده شانه خالی کند. پاسخ این است که خود انتظار عامل انجام درست وظایف دینی است، به امید اینکه انسان با انجام این کارها از یاوران حضرت باشد.