پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از زمانی که ابن تیمیه افکار پلید و مشوش خود را در میان مسلمانان ترویج کرد، قرن‌ها می‌گذرد. اما هم‌چنان این نظرات، که توسط سلفی‌ها و وهابیان ترویج می‌شود، در جهان اسلام قربانی می‌گیرد. گروه‌های تکفیری که فرزندان نامشروع همین تفکر به‌حساب می‌آیند، همه روزه افراد بی‌گناهی را به جرم اعتقاد به اموری چون توسل و شفاعت به خاک و خون می‌کشند. اعتقادی که می‌توان مبدع یا لا اقل مروج اولیه‌ی آن را ابن تیمیه دانست.
این در حالی است که در مذاهب چهارگانه‌ی اهل سنت جایی برای این تفکرات نیست.[1] لذا اولین قربانیان وهابیت که از سرزمین نجد سر برآورد، همان اهل سنتی بودند که با نظرات بی‌اساس ایشان مخالفت می‌کردند. در میان کتب اهل سنت موارد بسیاری یافت می‌شود که بی‌پشتوانه بودن نظرات سلفیان و وهابیان را برملا می‌سازد.[2]
اما بعضی از این موارد بسیار شاخص و صریح است. مثل موردی که در اشعار محمد بن ادریس شافعی، رئیس مذهب شافعیان، با آن مواجه می‌شویم. ایشان در ضمن اشعاری که در مدح اهل بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) سروده است، کلماتی می‌گوید که مضمون آن چنین است: «اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مستمسک و وسیله‌ی من، به‌سوی خداوند متعال هستند و من امیدوارم که در روز قیامت به‌خاطر ایشان نامه‌ی اعمال مرا در دست راستم قرار دهند.»[3]
این‌گونه موارد که خصوصاً در آثار جناب شافعی، بسیار هم به‌چشم می‌خورد، مربوط به نسلی است که متعلق به تابعین تابعین می‌باشد، یعنی سومین نسل از همان نسل طلایی که سلفیان به آن می‌بالند.[4] و می‌گویند کلام و افعال ایشان برای ما حجت است.
اکنون باید پرسید شما سلفیان و وهابیان، به کدام سلف معتقدید، آیا سلف شامل سه نسل اول صدر اسلام نیست؟ یا این‌که شما تنها کسانی را سلف می‌دانید، که کلامی به نفع شما بگویند؟

پی‌‎نوشت:

[1]. مشروعیت شفاعت و توسل در کتاب عقاید اهل سنت.
[2]. توسل علمای اهل سنت به قبور صالحین.
[3]. شافعی، محمد بن ادریس، دیوان الامام شافعی، ص 50، تحقیق دکتر عمر فتاح، دار رقم، قاهره، مصر، بی‌تا.
[4]. قرون طلایی.