پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ توسل به اولیاء الهی[1] و بزرگان عالم اسلام، سال‌هاست که از سوی وهابیان، انکار شده و آن را شرک می‌دانند. خصوصاً اگر این امر در زمان پس از مرگ ایشان اتفاق بیفتد، که قطعاً با انکار و برخورد شدیدتری از جانب وهابیت روبه‌رو خواهد بود. اما ایشان در حالی به این مسائل اعتقاد دارند و آن را از جمله‌ی عقاید اهل سنت می‌دانند، که اعمال عموم اهل سنت، حتی علمای بزرگ ایشان، حاکی از این اعتقاد نبوده و فرسنگ‌ها با آن فاصله دارد.
وقتی به کلمات امثال احمد بن یوسف القرمانی (عالم بزرگ حنفی)، در مورد امام کاظم (علیه السلام) می‌نگریم، به عباراتی بر می‌خوریم که نه‌تنها موید نظر وهابیان نیست، بلکه حاکی از یک اعتقاد ریشه‌دار در اعتقاد به جواز اموری، چون توسل به صالحان و اولیاء الله می‌باشد. ایشان در توصیف حضرت می‌گوید: «ایشان نزد مردم عراق به «باب الحوائج» معروف است، چون کسی‌که به او متوسل شود، هرگز از برآورده شدن حاجتش ناامید برنگشته است.»[2]
به‌کار بردن تعبیراتی چون باب الحوائج[3] از سوی یک عالم حنفی، در معرفی یک شخصیت، بدون این‌که حتی کوچک‌ترین تعرضی به این لقب بنماید، یا این‌که کنایه و اعتراضی به این نوع نام‌گذاری از سوی مردم داشته باشد، و از همه بالاتر ذکر علت این نام‌گذاری، چند پیام را به‌دنبال دارد:
1. انجام اموری چون توسل به ارواح اولیاء الهی، نه‌تنها مذموم و ممنوع نیست، بلکه از امور جاری مسلمانان بوده و هست.
2. این‌که علمای اسلام، هیچ منعی در انجام این امور نمی‌دیدند، که حاکی از عدم وجود دلیل بر منع این اعمال و حتی اعتقاد به مشروعیت این امور بوده است.[4]
3. انجام چنین اموری به کرات ثمرات مثبت داشته است، آن‌قدر که منجر به نسبت دادن لقب باب الحوائج به برخی از اولیاء الهی شده است.
سوال ما از وهابیان این است: اگر اسلام این است که قرن‌ها مسلمانان به آن عمل می‌کرده‌اند، پس آن‌چه که وهابیت به آن اعتقاد دارد، چیست؟

پی‌نوشت:

[1]. توسل به اولیاء الهی.
[2] القرمانی، احمد بن یوسف، اخبار الدول و آثار الاول فی التاریخ، ج1، ص 337، تحقیق: دکتر فهمی سعد، عالم الکتب، بی‌جا، بی‌تا.
[3]. باب الحوائج امام کاظم (علیه السلام)
[4]. روایات توسل متواتر است.