سیره زندگانی و سفارشاتی که امام کاظم (علیه‌السلام) انجام داده‌اند، گواه روشنی بر مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی است؛ چنان‌که آن حضرت به نقل از پدر بزرگوارشان، دعایی را برای ورود به مسجد، توصیه می‌فرمایند که در بخشی از آن، توسل به ذات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امیرالمومنین (علیه‌السلام) صورت گرفته است که نشان از مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی دارد.

برای حضرت علی (علیه‌السلام) القاب بسیار زیادی است؛ اما در بین این القاب لقبِ امیرالمومنین لقب اختصاصی ایشان است که تنها مختص حضرت بوده و حتی سایر ائمه نیز بدین لقب خوانده نمی‌شوند.

جمعیت قابل توجهی از جامعه آماری اهل سنت، نظیر بسیاری از پیروان تصوف، معتقدند که در باطن وواقعیت، امیرالمومنین جانشین بلافصل رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بوده است؛ البته اینان در رابطه با خلافت ظاهری، دیدگاه دیگری دارند و معتقدند که خلافت ظاهراً به ابوبکر، عمر، عثمان و حضرت علی (علیه‌السلام) تعلق داشته است.

کتاب «التعجب» علامه کراجکی (رحمه‌الله‌علیه) از جمله آثار شیعیان است که در جهت اثبات خلافت بلافصل امیرالمومنین (علیه‌السلام) نوشته شده است که با حکایات تاریخی و مباحث مُتقَن، بر اتقان و استحکام استدلالات افزوده است و از مطالب پیچیده کلامی پرهیز کرده است.

گروه‌های تکفیری هم‌چون داعش، با وضع کردن قوانین در پارلمان‌ها مخالف بوده و بر این باورند که قوانین را صرفا باید خداوند تشریع کند و اَحَدی غیر از خدا، حق قانون گذاری ندارد. از همین‌رو تکفیری‌ها، همواره حکومت‌های اسلامی کنونی را تکفیر کرده‌اند؛ آنان نمی‌توانند با این مبنا، نظام ایران را غیراسلامی بدانند، چرا که در ایران، قوانین باید توسط شورای نگهبان تایید شود.

همواره در کتاب‌های آسمانی، کرامات و معجزاتی بیان شده که فقط انبیاء و جانشین‌های بر حق آن‌ها توان انجامش را دارند، و این خود راه شناخت حق از باطل است که دیگران از آوردن آن معجزات عاجز هستند؛ علمای اهل سنت نیز در کتاب‌هایشان، به معجزات و کرامات اهل بیت (علیهم‌السلام) اقرار کرده‌اند.