عصمت
سید مصطفی طباطبائی مدعی است که من نمی‌توانم تولد و غیبت طولانی امام زمان علیه السلام را بپذیرم؛ چون من سخت‌گیر هستم و با این حجم از روایات قانع نمی‌شوم. بله، او وقتی با باورهای شیعی مواجه می‌شود، بسیار سخت‌گیر است و هرگز قانع نمی‌شود؛ حتی اگر سی‌صد روایت داشته باشد، حتی اگر خدا گفته باشد...
سید ابوالفضل برقعی یک از چهره‌های شاخص جریان انحرافی قرآن‌بسندگی است که عصمت را به معنای ناتوانی در ارتکاب گناه معنا کرده است و این امر سبب شده که عصمت انبیا را منکر شود، در حالی که عصمت داشتن هیچ منافاتی با اختیار شخص معصوم ندارد.
سید ابوالفضل برقعی از بزرگان جریان قرآنیون معاصر در موضوع عصمت به صراحت ادعا می‌کند که پیامبر (ص) به اقتضای بشر بودن، گاهی دچار اشتباه و غفلت می شد که در نقد این ادعا می‌گوییم: آیاتی از قرآن وجود دارد که عصمت پبامبر (ص) را ثابت می‌کند و بسیاری از بزرگان شیعه و اهل سنت نیز آن را پذیرفته‌اند.
عظمت و تقدس نبوت از نگاه قرآن، بسیار والاتر از نگرش تنخ است؛ زیرا قرآن کریم به خاطر دلایل عقلی قابل قبول، برخی خصوصیات ویژه نظیر عصمت، ذکوریت و دائمیت برای نبوت در نظر گرفته است اما تنخ وجود این خصوصیات را لازم نمی داند.
عصمت الهی اهل بیت (ع) مهمترین ویژگی شاخصی است که در حقیقت، وجه تمایز میان اهل بیت با دیگران است. امامان شیعه به عنوان وارثان رسول خدا (ص) کسانی هستند که از جانب خداوند متعال به عنوان هادی و راهنمای خلقت، در تبیین راه سعادت برای بشر انتخاب شده‌اند و برای ادای این وظیفه الهی، احتیاج به عصمت است تا نقصی در هدایتگری بشر پیش نیاید.
عصمت، از ویژگی‌های خاص اهل بیت (ع) است که ادله نقلی فراوان دارد. وهابیون این ویژگی را رد می‌کنند. اخیراً در مورد عصمت تحدی کرده‌اند که شیعیان تنها یک روایت بیاورند که به عصمت امیرالمؤمنین علی (ع) اشاره شده باشد. بلاذری کلامی از حضرت علی (ع) آورده، که اشاره امیرالمؤمنین به عصمتشان برداشت، می‌شود.
نظریه عدم عصمت، پیروی از دو امر متضاد است؛ چرا که «پیروی از پیامبران»، امری واجب و لازم است؛ زیرا برآورده شدن هدف رسالت، بدان بستگی دارد. حال اگر فرض کنیم که پیامبر، معصوم از گناه نیست، حکم متابعت از او به این معناست که خداوند، بندگان خود را دعوت به انجام گناه کند! که نادرستی آن، مشخص است.
وجه تمایز بین خاندان رسالت (علیهم‌السلام)، با مدعیان دروغین امامت و خلافت بعد از نبی اکرم (صلیاللهعلیهوآله) در چندین صفت بارز، مشخص است و هر کدام از آن صفات، ادله احتجاج شیعه است.
خداوند متعال در آیه تطهیر، و پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) در موارد متعدد، ازجمله حدیث ثقلین، اهل بیت (علیهم‌السلام) را از هر گناه و خطایی معصوم دانسته‌اند؛ آنان تا روز قیامت کنار قرآن قرار دارند و آن دو هرگز جدا نمی‌شوند که نشان از این است که اهل بیت (علیهم‌السلام) همچون قرآن کریم از هر خطا و اشتباهی مصون هستند.
احمد الحسن (مدعی یمانی) ادعا کرده که مراد از حدیث خدا را با خدا بشناسید یعنی خدا را با امام زمان (علیه‌السلام) بشناسید گرچه راه شناخت خداوند متعال از طریق اهل بیت (علیهم‌السلام) است ولی این معنا خلاف نص صریح روایت است و با کلمات روایت هم‌خوانی ندارد
فرمایش رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) «هرکس علی را بیازارد، مرا آزرده است»، با سندهای متعدد نقل شده است که در مجموع نمی‌توان در صحت آن تردید کرد، و در صدف این کلام نبوی، جواهرات گران‌بهایی نهفته است.
زمخشری از علمای اهل‌سنت مدعی است که ظاهر آیه 67 سوره انفال بر صدور اشتباه از پیامبر اسلام (صلیاللهعلیهوآله) دلالت دارد. این در حالی است که سرزنش این آیه بر پیروان آن حضرت جاری است، زمانی که پیش از پیروزی کامل، اسیر گرفتند.
خداوند پیامبران را به ملکه عصمت تجهیز نموده تا مردم به کلام و عمل او اعتقاد داشته و بتوانند ایشان را به عنوان میزان و ملاک در جهت خداپرستی برای خود مبنا قرار دهند و اعمال و رفتار خود را بر پایه آن بسنجند؛ اما ابن تیمیه با تشکیک در این امر، عملا منکر مقام عصمت پیامبر (ص) شده و نسبت رسوخ شیطان در کلام ایشان را محتمل دانسته است.
محمد بن عبدالوهاب درباره عقیده شیعه مبنی بر عصمت امامان معصوم می‌گوید: «اثبات و ادعای عصمت برای امامان، از دروغ‌ها و افترائات شیعه است که هیچ دلیلی از کتاب و سنت و اجماع و قیاس صحیح و عقل سلیم ندارد.» پاسخ: روایاتی از پیامبر اکرم نقل شده که برخی از این روایات جز با عصمت ائمه سازگار نیست.