مذهب تشیع مذهبی است که برگرفته شده از علوم اهل بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌باشد، این مذهب به واسطه اتصالش به امامان معصوم که جانشینان پیامبر خاتم هستند علم الهی را یدک می‌کشند، مذهبی که در هر برهه‌ای از زمان جوابگوی تمام مسائل دینی و دنیایی مردم به پشتوانه عقل و نقل است و تمام مذاهب اسلامی را مقهور خود کرده است.

خداوند به پیامبر می‌فرماید به مردم بگو که برای آوردن رسالت اجر و مزد نمی‌خواهی مگر اینکه اهل بیت او را دوست داشته باشند، و در روایات هم آمده که اهل بیت او را آزار نرسانند و آنها را دوست داشته باشند اما می‌بینیم برخی از صحابه مانند بنی امیه، موجبات آزار و اذیت و سبّ و لعن اهل بیت را به‌وجود آوردند که حاکی از خباثت ذاتی آنان است.

بزرگان مذاهب اربعه نسبت به امامان شیعه عقیده‌ی خاصی دارند و آنان را بزرگان و دانشمندان علوم پیامبر می‌دانند و برخی از اینان خود را وامدار ائمه دانسته و در مقابل این حضرات معصوم سر تسلیم فرود می‌آورند، چرا که امامان شیعه متصل به علوم الهی بودند که توسط پیامبر اکرم این علوم سینه به سینه به آنان منتقل گردید.

اهل سنت برخلاف وهابیت، ومانند شیعیان، اهل بیت عصمت و طهارت را دوست دارند و به سخنان و احادیث آنان اهمیت می‌دهند. فضل بن روزبهان یکی از علمای اهل سنت در رابطه با حدیث سلسله الذهب که امام رضا (علیه السلام) در شهر نیشابور ایراد کردند می‌گوید: سند این حدیث را اگر بر دیوانه بخوانند شفا می‌یابد و من بارها به تجربه این امر را دریافتم.

امام علی (ع): نگاهتان به اهل بیت پیامبرتان باشد. از آن سمت بروید که آنها می‌روند و گام را به جای گام آنها بنهید. آنها شما را از راه هدایت بیرون نمی‌برند و به سر منزل پستی سوق نمی‌دهند. اگر سکوت کردند شما نیز سکوت کنید و اگر قیام نمودند بپا خیزید. از آنها پیش نیفتید که گمراه می‌شوید و از آنها عقب نمانید که هلاک می‌گردید.

همواره در طول تاریخ تصوف، بزرگان صوفیه با توهین و جسارت به اهل‌ بیت(علیهم‌السلام) در پی کاستن از شأن و مقام آنها بوده‌اند، تا آنجا که یوسف مردانی هم‌چون بزرگان سلف صوفیه به خود اجازه توهین به حضرت علی (علیه‌السلام) را می‌دهد و آن حضرت را نوکر یهود و نصارا و حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) را کنیز و کلفت یهود و نصارا معرفی می‌کند.