یکی از بدعت‌های شوم و ناپسندی که توسط بنی‌امیه در میان جامعه اسلامی و مسلمانان پایه‌گذاری شد و در قرون بعدی توسط جریان وهابیت رواج بیشتری پیدا کرد، دشمنی با اهل‌بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، سبّ و لعن آنان مخصوصا صحابی بزرگوار، جانشین و وصی ایشان، حضرت علی بن ابی طالب (علیه السّلام) بود. این بدعت شوم، به خاطر تحریکات و تلاش‌های بعضی از وهابی‌ها و سلفی‌ها، بین محدثان و راویان اهل‌سنت نیز گسترش پیدا کرده و متأسفانه علمای اهل‌سنت نیز جواب روشن و عکس‌العمل قاطعی مقابل جریان دعوت به بغض و دشمنی و تحقیر اهل‌بیت (علیهم السّلام) نداده‌‌اند. یکی از جلوه‌های دشمنی وهابیت و پیشوایان آنان با پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل‌بیت آن حضرت، تجلیل و تکریم دشنام دهندگان به زوج بتول و پدر سبطین، حضرت علی (علیه السّلام) و توثیق چنین راویانی و نقل روایت از آنان توسط وهابیت است که در این مقاله برای نمونه به سه مورد از آنان اشاره می‌نماییم:

- اسماعیل بن سمیع حنفی کوفی؛ اسماعیل بن سمیع کوفی یکی از روایانی است که جزء خوارج و دشمنان حضرت علی (علیه السّلام) می‌باشد. وی در طول چهل سال مجاورت و همسایگی با مسجد، در هیچ یک از نماز جمعه و جماعتی شرکت نکرد.[1] مسلم بن حجاج نیشابوری، سلیمان بن اشعث سجستانی، نسائی و احمد بن حنبل در صحاح، سنن و مسانید خود از وی روایت نقل کرده‌اند.[2]

- زیاد بن جبیر ثقفی بصری؛ عبدالرحمن بن ابی نعیم می‌گوید: زیاد بن جبیر به امام حسن و امام حسین (علیهما السّلام) توهین و جسارت می‌کرد. من نیز فرمایش پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را که در حق آن دو فرموده بودند: «الحسن و الحسین سید شباب أهل الجنة» به او یاد‌آوری کردم.[3] تمامی صاحبان صحاح و سنن شش‌گانه و احمد بن حنبل از این ناصبی و دشمن اهل‌بیت (علیهم السّلام) روایت نقل کرده‌اند.[4]

- زیاد بن علاقه بن مالک ثعلبی کوفی؛ زیاد بن علاقه یکی دیگر از راویانی است که ازدی به دشمنی وی با اهل‌بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) تصریح کرده و می‌نویسد: زیاد بن علاقه اعتقادات خوبی نداشت و از اهل‌بیت پیامبر (علیهم السّلام) منحرف بود.[5] احمد بن حنبل پیشوای فکری وهابیت، محمد بن اسماعیل بخاری و مسلم بن حجاج نیشابوری با اعتماد به زیاد بن علاقه روایات متعددی را از وی نقل کرده‌اند.

پی‌نوشت:

[1]. «جاور المسجد أربعین سنة، لم یر فی جمعة و لا جماعة.» تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانی، دارالکفر، بیروت، ج 1، ص 266.
[2]. صحیح مسلم، مسلم، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 3، ص 34.
[3]. «کان زیاد بن جبیر یقع فی الحسن و الحسین (علیهما السّلام)، فقلت له: یا أبا محمد! إنّ أبا سعید حدّثنی عن النّبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم) قال: الحسن و الحسین سیدا شباب أهل الجنة.» تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانی، دارالفکر، بیروت، ج 3، ص 309.
[4]. الجامع الصحیح معروف به صحیح بخاری، بخاری، دارالفکر، بیروت، ج 1، ص 296.
[5]. «سیّء المذهب، کان منحرفا عن أهل‌بیت النّبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم).» تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانی، دارالفکر، بیروت، ج 3، ص 328.