دشمنان اهلبیت
دشمنی مروان بن حکم با پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) و جسارتهای بیادبانه وی به امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین (علیهمالسلام) بر کسی پوشیده نیست، اما بخاری در کتاب صحیح خود از وی حدیث نقل کرده که مورد اعتراض برخی علمای اهل سنت نیز واقع شد.
ابوالفرج اصفهانی میگوید: «یکی از جنایات متوکل عباسی این بود که قبر شریف امام حسین (علیهالسلام) را تخریب نموده و تمامی آثار موجود در آن را از بین برد.
احمد بن حنبل علیرغم کتابی که در فضائل حضرت علی (علیهالسلام) نگاشته و شاید اعتقاد وی به ولایت مولای متقیان علی (علیه السلام) در اذهان بعضی بزرگان آمده باشد، ولی موضع وی در برابر دشمنان آن حضرت پرده از اعتقاد باطنی وی برداشته است که نمونه آن دفاع از معاویه است.
حصنی شافعی از عالمان قرن 8 و 9 دمشق، کتابهایی در رد عقاید ابن تیمیه نگاشته و او را زندیق و کافر دانسته است؛ او تنقیص خداوند، جسارت به ساحت پیامبر اکرم و شیخین و تکفیر بعضی از صحابه را جزء عقاید ابن تیمیه میداند و میگوید شنیدم پس از مرگ ابن تیمیه، قبرش را شکافتند و مار بزرگی را روی سینه او یافتند.
یکی از بدعتهای شوم و ناپسندی که توسط بنیامیه در میان جامعه اسلامی و مسلمانان پایهگذاری شد و در قرون بعدی توسط جریان وهابیت رواج بیشتری پیدا کرد، دشمنی با اهلبیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، سبّ و لعن آنان مخصوصا صحابی بزرگوار، جانشین و وصی آن حضرت، حضرت علی بن ابی طالب (علیه السّلام) بود.
«اُبنه» نوعی بیماری و یا فساد اخلاقی در برخی مردان است که با ابتلا به آن، علاقه مییابند تا مردی با آنها جماع کند. با توجه به برخی از مطالبی که در کتب اهلسنت و مورد قبول وهابیت آمده، برداشت میشود که این مشکل و چند مشکل جنسی دیگر با دشمنی امیرمؤمنان و اهلبیت (علیهم السّلام) ارتباط داشته و نشانهای است...