یکی از نمادها و جلوه‌های دشمنی وهابیت با حضرت علی (علیه السّلام)، اعتقاد به نظریه تثلیث خلفا، تبلیغ و انتشار آن در میان جامعه اسلامی و مسلمانان است. اساس و ریشه این تفکر به عبدالله بن عمر بن خطاب برمی‌گردد که با نقل روایتی نظریه تثلیث خلفا را پایه‌گذاری کرده و ابن‌تیمیه حرانی حنبلی در راستای تنقیص حضرت علی (علیه السّلام) نظریه تثلیث خلفا را تبلیغ کرده و معتقد بود بعد از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، ابوبکر، عمر و عثمان به عنوان خلیفه بر مسلمانان خلافت کرده و شخص دیگری به خلافت نرسید. وی دوران خلافت حضرت علی (علیه السّلام) را دوران فتنه دانسته و با دفاع از امویان، معاویه را خلیفه چهارم مسلمانان معرفی می‌کند.

این در حالی است که با مطالعه تاریخ و شرح حال صحابه پیامبر اکرم روشن می‌شود که بسیاری از صحابه بزرگوار رسول گرامی اسلام، حضرت علی (علیه السّلام) را با تمام وجود دوست داشته، او را از تمامی صحابه برتر می‌دانسته و آن حضرت را بر خود نیز مقدم می‌داشتند. دوست داشتن حضرت علی (علیه السّلام) در نزد آنان از نشانه‌های ایمان و دشمنی با وی از علایم نفاق به شمار می‌رفت. 

ابن خلدون مالکی می‌نویسد: گروهی از صحابه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) مانند زبیر، عمار بن یاسر و مقداد بن اسود از شیعیان حضرت علی (علیه السّلام) بودند و ایشان را سزاوارتر از دیگران به خلافت می‌دانستند.[1]

احمد امین مصری شروع تشیع را از صحابه دانسته و می‌گوید: گروهی از صحابه پیامبر اکرم حضرت علی (علیه السّلام) را بسیار دوست داشته و معتقد بودند آن حضرت به خاطر صفات ممتاز و ویژه شایسته‌تربن فرد برای خلافت و جانشینی رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) است. سلمان، ابوذر و مقداد از مشهورترین این صحابه بودند.[2]

صبحی صالح می‌گوید: در زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز گروهی از صحابه پیرو ربیب و تربیت شده پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، یعنی حضرت علی (علیه السّلام) بودند. ابوذر، مقداد، جابر بن عبدالله، ابی بن کعب، ابوطفیل، عباس و تمامی فرزندان وی، عمار، ابوایوب و... از جمله این صحابه بودند.[3]

پی‌نوشت:

[1]. «أنّ جماعة من الصحابة کانوا یتشیّعون لعلیّ و یرون استحقاقه علی غیره... .» تاریخ ابن خلدون، ابن خلدون، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 3، ص 171.
[2]. «و قد بدأ التشیع من فرقة من الصحابة کانوا مخلصین فی حبّهم لعلیّ... .» ضحی الإسلام، احمد امین مصری، المکتبة العصریة، بیروت، ج 3، ص 149
[3]. «کان بین الصحابة حتّی فی عهد النّبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم) شیعة لربییه علیّ... .» النظم الاسلامیة، صبحی صالح، دار العلم للملایین، بیروت،  ص 96.