سلفیت و وهابیت
عقل به عنوان یکی از منابع شناخت در درک مفاهیم و مبانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این در حالی است که در یکی از شاخصه‌های اصلی در مبانی سلفیه، عقل‌ستیزی و مخالفت با کارکردهای عقلی است. همین امر سبب شده است که سلف‌گراها در باب خداوند قائل به تشبیه و تجسیم گردند.
گروهی از شبهه‌گران وهّابی، با عبارات و ترفند‌های گوناگون کوشیده‌اند، در اصل اینکه اساساً امام عسکری فرزندی داشته که غیبت نموده باشد یا خیر، تشکیک نموده‌اند. از باب نمونه ناصر بن عبدالله قفاری در شبهه‌ای، قضیه‌ی تقسیم میراث امام عسکری بین برادرش (جعفر کذّاب) و مادر امام عسکری را دلیلی بر عدم وجود امام زمان گرفته و گفته است.
در مبانی اعتقادی وهابیت آمده است: گرچه آنان از سوی خداوند دارای چنین مقام و حقی هستند، اما دیگران حق ندارند چنین چیزی از آنان طلب کنند که در آن صورت با کسیکه از بت‌ها درخواست شفاعت کرده، تفاوتی نمی‌کند. در این صورت باید از ایشان پرسید: آیا خداوند مقامی را به ایشان داده است که موارد استفاده از آن نباید به وجود آید؟
بسیاری از علمای حنبلی و غیر حنبلی رساله‌هایی در ردّ سخنان محمد بن عبدالوهاب نوشته و برای وی فرستادند، اما هیچ‌یک تاثیری نداشت و او هم‌چنان بر عقاید فاسد و منحرف خود پافشاری ورزید.
در سال 1218ق. پس از تسلط وهابیان بر شهر مکه مکرمه، تمامی آثار بزرگان از جمله قبه زادگاه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در «مُعَلی»، ... قبّه زادگاه حضرت خدیجه (علیهاالسلام)، آثار باستانی اطراف خانه خدا، آثار باستانی باقی‌مانده بر روی چاه زمزم و... را نابود کرده است.
در این که ابن تیمیه ناصبی است یا شیعه ستیز اختلاف وجود دارد. اکثر علمای شیعه معتقدند که ابن تیمیه ناصبی و اهل بیت ستیز است. اگر کسی به کتاب منهاج السنه مراجعه کند، مشاهده خواهد کرد که ابن‌تیمیه ناصبی است.
عمر به پیامبر عرض کرد: تو با اجسادى سخن مى گویى كه روح ندارند، رسول الله فرمود: (و الذى نفس محمد بیده ما انتم باسمع لما اقول منهم)؛ سوگند به كسىكه جان محمد در دست او است، شما نسبت به آنچه مى‌گویم از آنها شنواتر نیستید.
ملاک حسن و قبح عقلی چیست؟ ابن‌تیمیه معتقد است که باید دو میزان در نظر گرفت. ملاک، نسبت به خداوند در صفات وی، همچون رضایت و محبت وی جستجو شود و میزان نیز در بشریت بر پایه نفع و ضرر است. این ملاک‌ها در راستای عدم تشابه خداوند و انسان‌هاست که مبتنی بر تصور غیرصحیح ابن تیمیه است.
فرقه افراطی وهابیت با عقاید انحرافی خود شکاف عمیقی را در میان فرق و مذاهب اسلامی به‌وجود آوردند و از طرف دیگر با اینکه علمای اهل سنت خود را از این گروه جدا دانسته و از آنها کناره گیری می‌کردند اما اینان خود را داعیه‌دار تمامی اهل سنت دانسته و اگر کسی مخالف با ایشان بودند بلافاصله حکم ارتداد و تکفیر را به آن می‌زدند و خونش را حلال و مال و ... او را مباح اعلام می‌کردند
بیشتر علمای اهل سنت بر ولادت حضرت مهدی در سال 255 هجری و آغاز غیبتش در سال 260 هجری صراحت دارند، از باب نمونه مسعودی شافعی، یکی از بزرگان شافعی مذهب در کتاب معتبر «مروج الذّهب» تصریح به ولادت حضرت مهدی کرده است. اما در این میان، گروهی از شبهه‌گران وهّابی با ترفند‌های گوناگون به تشکیک در این موضوع پرداخته‌اند.
از جمله راه‌کارهای ضد شیعی در خدشه و شبهه‌سازی برای عزاداران حسینی (علیه السّلام) رفع اتهام از جنایتکار پلیدی همچون یزید بن معاویه و وجهه بخشیدن به اوست؛ به همین منظور از دیرباز برخی کوشیده‌اند تا با وجود روشنی و آشکاری جنایات وی، قدری از لکه‌ی ننگ ابدی وی بکاهند؛ در همین راستا با شبهه‌افکنی‌های گوناگون به تبرئه یزید پرداختند.
تربت سیدالشهداء (علیه السّلام) به واسطه عزیزی که در آن مدفون است از چنان احترام و جایگاهی برخوردار است که رعایت نکردن آن، عواقب دردناکی برای مرتکب آن خواهد داشت. روایات اهل‌بیت (علیهم السّلام) در منابع شیعی در این باب فراوان است. همچنین از کتاب‌های اهل‌سنت و مورد قبول وهّابیت نیز روایات صحیح‌السند در این‌باره فراوان است.
مسلمانی که برای خداوند شریک قائل شده و یا منکر نبوت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) باشد، دیگر مسلمان نبوده و احکام اسلامی بر وی بار نمی‌شود. اما اگر شخصی منکر مسائل غیر اتفاقی (غیر ضروری) شود، مسلمان است؛ اما سلف‌گراها با ملاکهای خود، او را غیرمسلمان می‌دانند.
وهابیان در سال 1216 ق. به شهر کربلای معلی حمله‌ور شده و با کشتار بی‌رحمانه 3000 تن از شیعیان و به غارت بردن اموال حرم اباعبدالله الحسین (علیه السلام) صفحه ننگینی را در تاریخ رقم زده و بخشی از دشمنی خود با شیعه را از همان آغاز به نمایش گذاردند.