سلفیت و وهابیت
پیامبر گرامی اسلام در خصوص مردمی که 12 قرن پس از ایشان در سرزمین نجد متولد می‌شوند و به اسم اسلام بر خلاف موازین اسلامی عمل می‌کنند، هشدار داده است: «افرادی در مشرق زمین، خواهند آمد که قرآن را تلاوت کرده اما از گلوگاه آنان تجاوز نمی‌کند.»
اساس وهابیت بر پایه دوستی با کسانی بنیان نهاده شده است که آرمان آنان از بین بردن دین اسلام است. بنی‌امیه از جمله آن گروه‌هاست که بنا بر اعتراف اهل سنت، پروژه نظام پادشاهی را جایگزین نظریه خلافت مردمی اهل سنت کردند و با این حال از سوی مبلغان وهابی مورد تمجید قرار گرفتند.
مرد صالح و نابینایی که اذان می‌گفت و پس از اذان به رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) صلوات فرستاد را نزد محمد بن عبدالوهاب آوردند و او دستور داد موذن نابینا را به جرم درود بر حضرت کشتند...
چه خوب است که با بهره‌گیری از سخن بزرگان دین، انجام کارها در آینده را به خواست خداوند موکول نماییم. چرا که ممکن است اراده ما به چیزی تعلق گیرد و تصمیم بر انجام آن را داشته باشیم ولی پیمانه عمر ما کفاف آن را ندهد.
توحید به عنوان عنصر وحدت بخش در میان همه ادیان به خصوص دین اسلام به حساب می آید. از این مساله، تفاسیر مختلفی صورت گرفته است که موجب تفرقه میان مسلمانان شده است که از آن جمله می توان به تفرقه میان گروه های سلفی جهادی و سلفی تکفیری که به ظاهر اسم اسلام را یدک می کشند، اشاره کرد.
عرصه تکفیر از آن جهت که با جان، خون و آبروی مسلمانان و بلکه بشریت در ارتباط است با نگاه احتیاط دیده می شود. اما این دیدگاه از سوی سلفیان جهادی ای هم چون سید امام به صورت برعکس نظر شده و وی با توسل به آیه 44 سوره مائده در صدد است که همه حاکمان جهان اسلام را تکفیر کند.
یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به خوبی روشن است که اینها جز مزخرفات چیزی نیست.»
عقل به مثابه حجت باطنی در راستای بهره گیری تمام انسان ها از سوی خداوند در وجود انسان نهادینه شده است. کاربرد عقل بر همگان آشکار بوده ولی سلف گراها در صدد هستند که با وانمود کردن تقابل میان عقل و کتاب (قرآن) از اعتبار آن کاسته و آن را مورد خدشه قرار دهند. این مقوله در باب مساله کلیت عقل نمود عینی پیدا کرده است.
روزی سلیمان از برادرش محمد بن عبدالوهاب پرسید: اسلام چند رکن دارد؟ محمد جواب داد: 5 رکن. سلیمان گفت: ولی تو می‌گویی هر کس وهابی نباشد و از تو پیروی نکند، کافر است و این را رکن ششم اسلام قرار دادی.
آیه ولایت از آیاتی است که در رابطه با امام علی (علیه السلام) نازل شده است. همه علمای شیعه و علمای زیادی از اهل سنت نزول این آیه در رابطه باحضرت علی (علیه السلام) را پذیرفته اند ولی با این اوصاف ابن تیمیه ادعای اجماع کرده است که این آیه در حق علی (علیه السلام) نازل نشده است.
سلفیه در موضوع ایمان و کفر بر خلاف همه مسلمانان معتقدند که ایمان قول و عمل است بنابراین اگر شخصی اقرار به شهادتین بکند ولی نماز نخواند یا روزه نگیرد کافر است و باید کشته شود.
محمد بن عبدالوهاب به جهت این‌که در یک خانواده اهل علم به دنیا آمده و در آن محیط رشد کرده بود طبعا اطرافیان وی که شامل پدر و برادر وی می‌شدند زودتر از بقیه به انحراف فکری وی پی بردند و با وی به مقابله پرداختند.
عبدالوهاب پدر محمد که از علمای صالح به شمار می‌رفت، همانند دیگر علما، آثار الحاد و بی‌دینی را در فرزندش حدث می‌زد و او را سرزنش نموده و مردم را از ارتباط با وی برحذر می‌داشت.
از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.