همه روزه در رسانه‌های جهان، شاهد فجایع انسانی بسیاری هستیم که در کشور جنگ‌زده‌ی سوریه و توسط گروه‌های تکفیری، رخ می‌دهد. جدای از تفکر افراطی و تکفیری که محصول وهابیت است، این گروه‌ها زمانی خطرناک تر می‌شوند، که مجهز به تسلیحات پیشرفته ای می‌شوند که تولید آمریکا بوده و در اختیار گروه‌هایی مثل جبهه النصره قرار می‌گیرد.

از زمانی که محمد بن عبدالوهاب با محمد بن سعود پیمان همکاری بست، راهی برای سوء استفاده از فریضه‌ی الهی جهاد باز شد، که به آنها اجازه می‌داد هر جنایتی را به اسم جهاد انجام دهند. در زمان ما نمونه‌ی بارز آن در جنایات بی سابقه ای است که سلفی جهادی‌ها در سوریه مرتکب می‌شوند، جنایاتی که تنها کمی از آن رسانه ای شده و از نظرها پنهان است.

گروه‌های تکفیری با عدم فهم صحیح از اسلام، مسلمانان را مشرک می‌نامند. عبدالله عزام، یکی از رهبران القاعده با تقسیم دشمنان اسلام، به دشمن دور و دشمن نزدیک، کشورهای لیبی، سوریه، عراق، و... را دشمن نزدیک معرفی کرده و می‌گوید: باید ابتدا به جنگ دشمنان نزدیک رفت و با از بین رفتن دشمن نزدیک به سراغ دشمن دور یعنی آمریکا و اسرائیل رفت!

آن‌چه که از کتب تاریخی به دست می‌آید این است که از همان دوران حیات نبی مکرم اسلام، کینه‌ها و حسادت‌ها به ساحت مقدس حضرت علی فراوان بود. مظلومیت مولی امیرالمؤمنین از زمان صدر اسلام آغاز گردید و تا کنون نیز ادامه دارد. از همان موقع بودند کسانی‌که توان پذیرش افضلیت حضرت علی(علیه السلام) را نداشتند و این امر تا زمان کنونی ادامه دارد

از زمانی که مذهب جعلی وهابیت، به وجود آمد تا کنون کشورهای بسیاری از صدور این اندیشه، دچار گرفتاری و مصیبت شده اند. از جمله‌ی آنها چچن است که به بهانه‌ی استقلال، پای وهابیت به آن باز شده و سال‌هاست که با گسترش عقیده‌ی وهابیت، گرفتار حملات تروریستی و خشونت‌هایی است که توسط سلفی‌ها و وهابی‌های این کشور، رخ می‌دهد.

ابن تیمیه انسانی است که برخلاف نظر رایج سخن می‌گوید و لذا هیچ تقدسی برایش مهم نیست. حتی صحابه که در مرام سلفیان مهم‌ترین رکن بعد از قرآن و سنت است را درجایی که نیاز باشد مورد نقد و خدشه قرار می‌دهد و تا جایی پیش می‌رود که فضائل صحابه را نیز انکار می‌کند. او دارای مجموعه فکری است که هر چیزی با آن مخالف باشد مردود است.