پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت درباری به علمایی اطلاق می‌شود، که در صدد مشروعیت بخشی به نظام حاکم آل سعود هستند، آن‌ها از هیچ تلاش و کوششی برای تثبیت موقعیت سیاسی آل سعود دریغ نمی‌کنند،[1] و با استخدام دین در پی مشروعیت‌سازی برای نظام غیر دینی آل سعود هستند. امروزه علمای درباری، به فرزندان محمد بن عبدالوهاب اطلاق می‌شود، که به «آل شیخ» معروف هستند، و همیشه مهم‌ترین منصب مذهبی را در کشور عربستان برعهده داشته‌اند.
از گفتمان‌های اساسی و مهم علمای درباری، جهاد علیه کفار است، البته از نظر وهابیان، اکثر قریب به اتفاق مسلمانان نیز جزء کفار محسوب می‌شوند،[2] و حتی در نظر آنان، کفر مسلمانان، از کفر کفار بیشتر است.[3] از زمان محمد بن عبدالوهاب جهادهای زیادی علیه مسلمانان صورت پذیرفت، که می‌توان به قتل و غارت مردم طائف، بصره، مکه، مدینه، کربلا و...[4] اشاره کرد. این‌ها نمونه‌ای از جهادهای محمد بن عبدالوهاب، علیه مردم مسلمان است. در این جنگ‌ها مسلمانانِ اهل سنتِ بی‌گناهی به خاک و خون کشیده شدند. این روند در سال‌های بعد از حیات شیخ محمد نیز ادامه پیدا کرد. جالب توجه است که در طول تاریخ دویست ساله وهابیت، هیچ‌گاه جهاد علیه کفار صورت نپذیرفت، بلکه همیشه این مسلمانان بودند، که محکوم به تکفیر و کفر می‌شدند و خون‌شان ریخته می‌شد.[5]
اکنون و در زمان معاصر نیز علمای درباری، هیچ‌گاه فتوا به جهاد علیه آمریکا یا اسرائیل نمی‌دهند، بلکه آنان فقط کافران را لعن می‌کنند، اما نامی از ایالات متحده نمی‌برند، حتی در بحبوحه کشمکش فلسطین و اسرائیل هیچ‌گونه سخنی نمی‌گویند و ساکت هستند، تا جایی که از یازدهم سپتامبر 2001 میلادی، امامان مساجد حتی از ذکر نام ایالالت متحده در خطبه‌های نماز جمعه نیز منع شدند، و مراسم نماز به‌طور سنتی به لعن دشمنان اسلام و نوید پیروزی مسلمانان اختصاص دارد. در سال 2001 میلادی آمریکا به مسلمانان افغانستان حمله کرد، اما علمای وهابی نه‌تنها با این جنگ مخالفت نکردند، بلکه مخالفین جنگ را نیز محکوم کردند و آن را یک جنگ صلیبی دانستند. این در حالی بود، که رژیم سعودی جزو اولین کشورهایی بود، که دولت طالبان را به رسمیت شناخت، اما دقیقاً قبل از حمله آمریکا به طالبان روابط دیپلماتیکش را با طالبان قطع کرد.[6]
علمای درباری، مقاومت مردم مسلمان عراق، علیه آمریکا را نیز محکوم کردند و مقاومت مسلمانان در مقابل آمریکا را غیر مشروع دانستند.[7] البته این‌گونه سخنان از آل شیخ و فرزندان محمد بن عبدالوهاب بعید نیست، زیرا لبه تیز شمشیر وهابیت، همیشه بر علیه مسلمانان بوده، تا علیه کفار!

پی‌نوشت:

[1]. مضاوی الرشید، عربستان سعودی و جریان های اسلامی جدید، ترجمه: رضا نجف زاده، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، 1393،ص74.
[2]. «اعلم لهولاء شبهه یوردونها علی ما ذکرنا و هی من اعظم شبههم فاصغ بسمعک لجوابهم و هی انهم یقولون...»  محمّد بن عبد الوهّاب (م 1206)، كشف الشبهات، وزارة الشؤون الإسلامية والأوقاف والدعوة والإرشاد، المملكة العربية السعودية، چاپ اوّل، 1418 هـ.ق، ص36-41
[3]. محمّد بن عبد الوهّاب (م 1206)، كشف الشبهات، وزارة الشؤون الإسلامية والأوقاف والدعوة والإرشاد، المملكة العربية السعودية، چاپ اوّل، 1418 هـ.ق، ص33-35.
[4]. عبدالملکی، محسن، وهابیت تاریخ وافکار، انتشارات دارالاعلام، قم، 1394، ص28-35.
[5]. مضاوی الرشید، عربستان سعودی و جریان های اسلامی جدید، ترجمه: رضا نجف زاده، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، 1393،ص90
[6]. همان، ص88-89
[7]. همان ص89