اگر شخصی فرد دیگری را وسیله قرار بدهد برای رسیدن به مقصود خود، یا از هر چیزی که انسان برای دست‌یابی به هدف خویش، با میل و رغیت به آن متوسل شود، توسل است. منظور از مقصود خداست. با جمله‌ی «ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَةَ» در قرآن کریم که یعنی وسیله‌ای برای تقرب بجوئید می‌توان به این امر رسید، که خداوند از مؤمنین توسل را خواسته است.

در بین وهابیت جریان‌های مختلف سلفی رشد کرده‌اند، که با یکدیگر معارض هستند و همدیگر را نیز تکفیر می‌کنند. در یک تقسیم بندی کلی می‌توان جریان‌های سلفی فعال در کشور عربستان را به سه قسم «تقلیدی»، «اصلاحی» و «جهادی» تقسیم کرد، که هر کدام از این سه گروه به شاخه‌های متعددی منشعب می‌شوند که می‌توان به جریان سروریه، قطبیه اشاره کرد.

از جمله ایرادات وهابیت نسبت به شیعیان در اظهار ارادت به ائمه (علیهم السلام) بوسیدن عتبات و ضریح‌های ایشان است. فهماندن این نکته به آنان که شیعیان هدفشان بوسه بر سنگ و فلز و غیره نیست و در واقع منظور ایشان ابراز ارادت نسبت به ائمه خود می‌باشد کاری بس دشوار است که علامه سید شرف الدین با هوش و ذکاوت به خوبی این کار را انجام داد.

خداوند زندگی و حیات را به بشر ارزانی داشته است و او را نماینده خود در زمین قرار داده است اما او را برای همیشه در این دنیا جاودانه قرار نداده است و به همه انسان‌ها وعده مرگ را داده است. بنابراین ظالمین و کسانی که با یه دست آوردن اندک قدرتی در این دنیا به ظلم و تحدی دست می‌زنند باید گفت که پایدار نخواهید ماند.

نظام امامت، نظامی الهی و انقطاع‌ناپذیر است که دوره‌ی فترت در آن، راه ندارد. نبود امام و حجت خدا مساویست با نابودی و انسان در زمین؛ بنابراین تا دنیا برقرار است، نظام امامت نیز در آن پایدار است. لازم نیست امام، حتما ظاهر، حاضر، برای عموم مردم قابل رؤیت و صاحب قدرت و حکومت باشد، بلکه آنچه لازم است، اصل وجود امام در کره‌ی زمین است.

از زمان پیدایش داعش در کشورهای عراق و سوریه، یکی از مواردی که این گروه را به طور متمایز از سایر گروه‌های تروریستی رقیب او جدا می‌کند، خشونت بی‌اندازه‌ی این گروه و رسانه‌ای کردن این خشونت می‌باشد. اما این گروه برای اینکه هوادارانش را از دست ندهد، افرادی را به نام علمای دین به کار گرفته است که این خشونت را توجیه کنند.