پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نظام امامت، نظامی الهی و انقطاع‌ناپذیر است، که دوره‌ی فترت در آن، راه ندارد. نبود امام و حجت خدا مساویست با نابودی و هلاکت انسان در زمین؛ بنابراین تا دنیا برقرار است، نظام امامت نیز در آن پایدار است. لازم نیست امام، حتماً ظاهر، حاضر، برای عموم مردم قابل رؤیت و صاحب قدرت و حکومت باشد، بلکه آن‌چه لازم است، اصل وجود امام در کره‌ی زمین است، چه حاضر و ظاهر، چه مخفی و غایب؛ امیر بیان، امیرمؤمنان (علیه السّلام) فرمود: «زمین از قائمی که برای خدا حجت باشد، خالی نخواهد ماند؛ یا ظاهر و مشهود، یا بیم‌ناک و مستور؛ چرا که حجت‌های خدا و بیّنات او باطل نگردد و از بین نرود.»[1]
شیعه معتقد است برای ادامه‌ی حیات انسان، وجود حجت الهی، امری ضروری است که ادامه آن بدون درک فیض از مبدأ فیّاض، میسّر نیست. برای بشر مادی و خاکی، امکان درک فیض خداوند، بی‌واسطه ممکن نیست؛ بنابراین آدمی در ادامه‌ی حیاتش، به واسطه‌‌ای محتاج است که فیض را از مبدأ فیض بگیرد و به نیازمندان برساند. واسطه‌ی فیض باید کسی باشد که جنبه‌ی الهی و معنوی او قوی‌تر و بالاتر از جنبه‌ی جسمانی او باشد و او همان کسی است که در مسیر کمالات به جایی رسیده است، که قابلیت درک فیض دارد. شیعه این شخص را معصوم و منزّه از هرگونه آلودگی و حجت خدا بر خلق دانسته و معتقد است، اگر حجت خدا در زمین نباشد، زمین با اهلش هلاک خواهد شد؛ چنان که در سخنی از امام باقر (علیه السّلام) آمده: «اگر زمین ساعتی خالی از «امام» بماند، اهل خود را فرو برده و چون دریایی به موج، اهلش را مضطرب و بی‌قرار سازد.»[2]
این اعتقاد توسط کسی‌که وهابیت از او تبعیت می‌کند، و هم‌چنین در متون عالمانی از اهل سنت که مورد قبول وهابیتند نیز آمده است: «زمین نباید از حجت قائم خداوند خالی باشد، تا مبادا حجت‌ها و بینات الهی از بین رود.»[3] و «زمین هرگز نباید از قائمی که از سوی خداوند حجت می‌باشد، خالی بماند.»[4]

اندیشه‌ی مهدویت نیز به قرائت شیعی آن، از دیرباز خصوصاً از سوی وهّابیت مورد تهاجم و کینه‌توزی‌های فراوان بوده است. این روند شبهه‌افکنی و ابهام‌آفرینی، هیچ‌گاه تعطیل نشده و روند پاسخ‌گویی و شفاف‌سازی علمای شیعه نیز در برابر آنان همواره فعّال و کوشا بوده است؛ اما از آن‌جا که نفوذ روز به‌روز فرهنگ اهل بیت (علیهم السّلام) در اعماق وجود مسلمانان برای وهّابیت قابل تحمل نیست، روشن است که دشمنی آنان در موضوع مهدویت بسیار آشکارتر و کینه‌توزانه‌تر باشد و بکوشند با دامن‌ زدن به این موضوع، فرقه‌های اسلامی را از یک‌دیگر دور سازند.
این در حالی است که طرح صحیح اندیشه‌ی مهدویت بر مبنای لزوم وجود حجت در همه زمان‌ها، می‌تواند فصل مشترکی در گفت‌گوی میان مذاهب اسلامی گشته و آنان را بیشتر به هم نزدیک سازد، چرا که کلیّت موضوع مهدویت از مسایل مورد اتفاق شیعه و سنی است و می‌تواند وحدت بین آنان را مستحکم‌تر سازد.

بدین‌گونه که از سویی وجود حجت الهی، امری ضروری در فریقین بوده و هم‌چنین حتمیت و قطعیت ظهور مهدی موعود برای شیعیان، و اعتقاد اهل سنّت به مهدویت می‌تواند مانع تأثیرگذاری شبهات مغرضین، وهابیون، مستشرقین و دشمنان شیعه و سنّی، مبنی بر ساختگی بودن مهدویت توسط علمای شیعه، گردد.
این در حالی است که در شبهه‌افکنی‌های وهّابیت، با استفاده از امکانات مادّی فراوان، شبکه‌های مختلف ماهواره‌ای و سایت‌های متعدد مجازی، پیوسته در راستای تفرقه و دشمنی میان امت اسلام تبلیغ ‌می‌کنند، که امام مهدی شیعه تنها در نام «مهدی» با اهل سنت مشترک است. وهابیتی که در خوش‌بینانه‌ترین حالت، افزون بر بی‌اطلاعی از روایات شیعه، کمترین آگاهی از منابع روایی اهل سنت را ندارند.

پی‌نوشت:

[1]. «لا تخلوا الأرض من قائم بحجّة إمّا ظاهر مشهور و إمّا خائف مغمور لئلّا تبطل حجج الله و بیّناته.» بحار الأنوار، مجلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 1، ص 188.
[2]. «عن أبی جعفر (علیه السّلام) قال او أنّ الإمام رفع من الأرض ساعة لماجت بأهلها کما یموج البحر بأهله.» کافی، شیخ کلینی، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ج 1، ص 179.
[3]. «فإنّ الأرض لن تخلو من قائم لله بحجّة لکیلا تبطل حجج الله و بیّناته.» مجموع الفتاوی، ابن تیمیه حرّانی، مکتبة ابن تیمیه، تحقیق عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصی النجدی، ج 25، ص 130.
[4]. «أنّ الأرض لا تخلوا عن قائم لله بحجّة.» فتح الباری، ابن حجر عسقلانی، دارالمعرفة، بیروت، ج 6، ص 494.
عمدة القاری، بدر الدین العینی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 16، ص 40.