قرآنیون
ابوالفضل برقعی مدعی انحصار هدایت بشر در قرآن است؛ وی برای این ادعا، هم دلیل قرآنی و هم روایی ذکر کرده است. پاسخ این است که استناد به روایت خلاف نظرش است و آیاتی که بر خلاف عقیده او حکم می‌کند، مطرح نمی‌کند.
براى به دست آوردن نظر امام (علیه‌السلام) در مسأله خلافت، نباید تنها بر یک یا دو خطبه تکیه کرد؛ بلکه باید همه کلمات آن حضرت را در این موضوع، کنار هم بچینیم و نتیجه گیرى کنیم؛ امیرالمؤمنین بارها در نهج البلاغه در موارد متعددى در مسأله خلافت، تکیه بر نص فرموده‌اند.
قلمداران از قرآنیون شیعی معاصر ایران است که برای احادیث، اهمیتی قائل نیست و قرآن را برای فهم اسلام کافی می‌داند. او روایات شیعه را نقد کرده و آنها را مردود می‌خواند. یکی از اعتقادات مهم شیعیان، مسأله امامت است. وی در آثارش از جمله کتاب شاهراه اتّحاد، مسأله امامت ائمه (علیهم‌السلام) را نقد کرده، در خلافت بلافصل امیرالمؤمنین و نصب الهی ایشان تردید می‌کند.
در نیمه دوم قرن سیزده هجری و در رویارویی با پیشرفتهای خیره کننده غرب و تهاجم همه جانبه استعمار به کشورهای اسلامی، جریانهایی در ایران شکل گرفت که برخی دینی و برخی غیردینی بودند. یکی از این جریانها که با شعار اتحاد امت اسلامی و بازگشت به قرآن و دوران طلایی چهل سال اول اسلام شکل گرفت؛ «جریان قرآنیان شیعه» است.
نظریه عدم عصمت، پیروی از دو امر متضاد است؛ چرا که «پیروی از پیامبران»، امری واجب و لازم است؛ زیرا برآورده شدن هدف رسالت، بدان بستگی دارد. حال اگر فرض کنیم که پیامبر، معصوم از گناه نیست، حکم متابعت از او به این معناست که خداوند، بندگان خود را دعوت به انجام گناه کند! که نادرستی آن، مشخص است.
سید مصطفی طباطبایی با پوشش قرآن‌گرایی، مروج همان افکاری است که امروزه زمینه‌ساز گسستگی در جوامع مسلمانان است. او که دیگران را به لزوم بازگشت به قرآن و اصلاح آموزه‌های دینی توصیه می‌کند، اکنون در مرداب باورهایی برگرفته از مبانی فکری سلف‌گراهاست.
سجده بر زمین از دیدگاه جمهور شیعه از شرایط صحت نماز است، ولی سید مصطفی طباطبایی بر خلاف مشهور شیعه، معتقد به جواز سجده بر فرش و امثالهم است. که نشان از بی‌اعتنایی ایشان به فقه اهل بیت است.
صبحی منصور از مبلغان قرآنیان اهل‌سنت با دو دلیل در صدد انکار سنت نبوی است. ابتدا وی تنها وظیفه رسول را ابلاغ وحی و در ادامه رسول را همان قرآن کریم دانسته است. در حالیکه آیات قرآن وظیفه رسول را منحصر در ابلاغ وحی نمی‌داند، بلکه تبیین، داوری و... برای آن برشمرده شده است.
قرآنیان مدعی هستند که با توجه به فاصله زمانی تدوین احادیث با وفات پیامبر (صلی الله علیه و آله)، روایات ظنی الصدور هستند و توان ایستادگی در مقابل قرآن را ندارند. پاسخ این که احادیث مفسر قرآن بوده و نه معارض, آن هم زمانی که با دلیل پی به اثبات قطعی الصدور بودن آن برده شود.
صبحی منصور (از مروجان فرقه اهل‌سنت قرآنیان) مدعی است که با توجه به آیات قرآن، تنها قرآن راه مستقیم است و در نتیجه احادیث پیامبر، مسیری ناصحیح است. این در حالی است که آیات قرآن بر این اعتقاد خط بطلان می‌کشد.
گروهی از قرآنیان که از فرقه‌های اهل‌سنت منشعب شده‌اند، منکر احادیث بوده و خود را در لوای قرآن قرار داده‌اند. این گروه مدعی هستند رتبه پیامبر هم‌چون دیگر مجتهدان است و جواز خطا در قول ایشان، جاری است. این قول در تقابل با خود قرآن، تاریخ و عقل است.
سید مصطفی حسینی یکی از شخصیت‌هایی است که عقاید منحرف وی باعث شده، از طرف شبکه‌های وهابی علامه و آیت الله خوانده شده و با استفاده از کلیپ‌های تصویری او و امثالش در فضای مجازی، سعی در تخریب عقاید شیعه کنند.
قرآنیون جریانی هستند که فقط قرآن را قبول دارند و برای سنت ارزشی قائل نیستند. علمای اسلام در پاسخ آنها می‌گویند: قرآن فقط اصول کلی و بنیادهای دین و احکام را بیان کرده است و تفصیل و کیفیت آن را برعهده پیامبر گذارده است. مثلاً اصل نماز، روزه، زکات، و ... را بیان فرموده، اما کیفیت و کمّیت انجام آن را به رسول خدا واگذار کرده است.