صبح امروز یکی از دوستان عزیزم را دیدم که با حرف‌های خود پیرامون قرآن و برخی از مسائل دینی، هوش از سرم پراند؛ من از تاثیرپذیری او از کتب و سخنرانی‌های سلفی‌ها صحبت نمی‌کنم، چرا که او با زبان عربی آشنا نبود، بلکه من از تاثیرپذیری او از شخصی صحبت می‌کنم که اندیشه‌های او نزدیک به گروه‌های سلف‌گراست. بله! او مصطفی حسینی طباطبایی است؛ کسی‌که آئین وهابیت با بخشیدن القابی، همچون اسلام‌شناس بزرگ، آیت‌الله و محقق، به دنبال برجسته ساختن او هستند.
سیّد مصطفی حسینی طباطبایی، نواده‌ی مرحـوم آیت الله سیّد محمّد طباطبایی، از بنیان‌گذاران نهضت مشروطیّت است؛ او که خود را تنها کسی می‌داند که در برابر حملات، آن‌چه وی با نام "اسلام‌گریزان وطنی" از آن نام می‌برد، ایستاده و با استدلال و برهان، پاسخگوی شبهات آنان بوده است،[1] متاسفانه در برخی از مبانی و عقاید به گروه‌های سلفی (وهابی) نزدیک شده است.
سید محمد تقی ورجانی از دوستان و هم‌بحثان آقای طباطبایی در این‌باره می‌نویسد: «من با نوشته‌های ابن‌تیمیه، محمد بن عبدالوهاب و ... آشنا هستم و با آقای مصطفی طباطبایی که امروزه یکی از مبلغین اندیشه‌های وهابیت در ایران می‌باشد، حدود 25 سال رفاقت، بحث و مناظره علمی داشته‌ام.»[2]
حال سؤال این است که چگونه به شخصی که این‌گونه به اعتقادات شیعیان می‌تازد، اجازه فعالیت آزادانه داده می‌شود؛ شاید یکی از دلایل آن این است که او با عنوان قرآن‌گرایی و نه قرآن‌کفایی فعالیت می‌کند و آن را به عنوان پوششی برای حرکت خود به کار بسته است. او با توجه به دو روایت از کتب مکتب تشیع و اهل‌سنت، به لزوم بازگشت به قرآن و دوری از روایات تاکید می‌کند که با جستجوی صورت گرفته، باید گفت که برداشت او از این دو روایت اشتباه بوده است.[3]
اما دیگر اندیشه‌های ضد قرآنی و ضد شیعی وی بر همگان آشکار شده، بلکه او برای رسیدن به هدف (تخریب شیعه) از به کارگیری هر وسیله‌ای استفاده می‌کند و همت خود را در تخریب تراث روایی شیعه قرار داده است.[4]

پی‌نوشت:

[1]. وب‌سایت مصطفی حسینی طباطبایی، «درباره»، تاریخ انتشار: شنبه، 19 مرداد 1387
[2]. وبلاگ قرآنیان، «صفحه نخست»، تاریخ انتشار: دوشنبه چهارم تیر ۱۳۸۶
[3]. قرآنیون، نقد و بررسی تفکرات سلفی و مدعیان قرآنی، «نقد ساختار اعتقادی مصطفی حسینی طباطبایی با عنوان قرآن‌گرایی»، بدون تاریخ انتشار
[4]. وبلاگ قرآنیان، «صفحه نخست»، تاریخ انتشار: دوشنبه نهم اسفند ۱۳۹۵