قرآنیون
سید مصطفی طباطبائی مدعی است که من نمی‌توانم تولد و غیبت طولانی امام زمان علیه السلام را بپذیرم؛ چون من سخت‌گیر هستم و با این حجم از روایات قانع نمی‌شوم. بله، او وقتی با باورهای شیعی مواجه می‌شود، بسیار سخت‌گیر است و هرگز قانع نمی‌شود؛ حتی اگر سی‌صد روایت داشته باشد، حتی اگر خدا گفته باشد...
شبکه های وهابی مانند کلمه و وصال، اغلب از افرادی مثل سید ابوالفضل برقعی و سید مصطفی طباطبایی که از باورهای شیعی مثل شفاعت، مهدویت و عصمت انتقاد می کنند و آنها را خرافات میدانند حمایت می‌کنند.
سید مصطفی طباطبائی، به دروغ مدعی شده بود که روایت «السید هو الله» در کتاب رجال کشی از کتاب‌های رجالی شیعه وجود دارد و از این روایت می‌توان ثابت کرد که به کار بردن لقب «سید» برای رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله غلو است و جایز نیست؛ این درحالی است که خود ایشان مقالات خود را با نام سید مصطفی طباطبایی مع
سیدمصطفی طباطبائی یکی از چهره‌های شاخص جریان انحرافی قرآنیون است که در یکی از کتاب هایش مدعی شده است که سر امام حسین علیه‌السلام را پیش یزید نبرده‌اند، چون 24 روز زمان می‌برده و ممکن بوده که فاسد شود؛ اما خود طباطبایی در سخنرانی‌هایش وقتی می‌خواهد اربعین را زیر سؤال ببرد، می‌گوید که سر امام حسین
یکی از مسائلی که سید ابوالفضل برقعی آن را انکار کرده، مسئله علم غیب ائمه علیهم‌السلام است و این درحالی است که مفسران فریقین با استناد به برخی از آیات، نتیجه گرفته‌اند که ائمه علیهم‌السلام نیز از علم غیب بهره‌مندند.
طباطبایی از چهره‌های شاخص جریان قرآنیون در قرائتی نوین از آیات، به انکار شفاعت مورد قبول مسلمانان پرداخته و ادعا کرده است که شفاعت در واقع «تأثیر مخلوق بر خالق» است؛ بنابراین چنین بینشی را «شرک» و در تضاد با توحید می‌داند؛ این درحالی است که خود طباطبایی در جلسات تفسیری خود تصریح می‌کند که وجود پیامبر رافع عذاب است؛ یعنی حضور مخلوقی در رأی خالق تأثیرگذار است.
«ابوالفضل برقعی» تلاش کرده است که با استناد به آیه 165 سوره مبارکه نساء، امامت ائمه علیهم‌السلام را نفی نماید. درحالی که این آیه ارتباطی به "امام و حجت" بودن با نبودن ائمه علیهم‌السلام ندارد؛ زیرا حجت در این آیه به معنای عذر و دلیل موجه است.
سید ابوالفضل برقعی ادعا می‌کند که خداوند از تمام کسانی که با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بوده‌اند و با ایشان بیعت کردند خشنود است و به آنان وعده بهشت داده است. در پاسخ به این ادعا باید گفت که رضایت خداوند، شامل تمامی کسانی که در آن روز با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بیعت کرده‌اند نمی‌شود؛ بلکه تنها شامل کسانی می‌شود که با ایمان قلبی بیعت کرده‌اند؛ زیرا خداوند در قرآن، رضایت خود را مشروط به داشتن ایمان کرده است.
سید ابوالفضل برقعی که قرآن را برای هدایت بشر کافی می‌داند و مدعی قرآن‌بسندگی است، روایاتی که در اهمیت کتاب خدا و رجوع به آن صادر شده را به عنوان دلیل انحصار هدایت در قرآن ذکر کرده است. در حالی که این روایات هیچ دلالتی بر مدعای وی ندارد.