بر اساس باور احمدالحسن، شیخ طوسی نیز یک رجالی بوده و بدعت‌گذار است، لذا نباید به هیچ‌کدام از سخنان وی اعتماد و اعتنا کرد. این در حالی است که شیخ طوسی(رحمةالله‌علیه) اولین کسی است که حدیث موسوم به وصیت را در کتاب الغیبة آورده است که پایه و اساس ادعای احمدالحسن را شکل می‌دهد، لذا باور به بدعت‌گذار بودن رجالیون و همچنین باور به صحت نقل شیخ طوسی در کتاب الغیبة مصداق مثال یک بام و دو هوا خواهد بود.

اکنکار در بحث خداشناسی، همه خدایان را تحت سیطره سوگماد می‌داند و برای آن اهمیت ویژه‌ای‏‏ قائل است. مهم‌ترین عامل گرایش به مسئله‌ی چند خدایی، مشاهده متنوع پدیده‌های آسمانی و زمینی بوده است که هر نوع از آن‌ها تحت تدبیر خدای خاصی قرار دارد. همچنین برخی از انسان‌ها به‏ این پندار رسیده‌اند که خوبی‌ها، مستند به خدای خیر و بدی‌ها به خدای شرّ مربوط است و بدین ترتیب قائل به دو یا چند مبدأ برای جهان شده‌اند.

اکثر عارف نمایان و رهبران عرفان‌های نوظهور رفتارها و شیوه‌هایی مشترک برای جذب مخاطب دارند که با دقت در رفتارهایشان می‌توان آن‌ها را شناخت. برخی از این رفتارها و شیوه‏‌ها عبارتند از: دعوت به خود، مبارزه با اصول ادیان و مذاهب الهی، ترویج پلورالیزم دینی و معنوی، حاكميت تفكر التقاطی،

تعالیم سحر و جادو در اندیشه‌ها و نوشته‌های برخی از عرفان‌های نوظهور همانند پائولو، کاستاندا و ... کاملاً واضح و روشن است. اين در حالی است كه پائولوكوئليو سال‌های بسياری از عمر خود را تحت تعلیمات «کارلوس کاستاندا» در راه سحر و جادو سپری كرده و انواع جادو؛ از جمله جادوی سياه را تجربه نموده است. پائولو می‌گويد: «كاستاندا برای من يك بت محسوب می‌شود. هميشه می‌گويم كه او زندگی مرا عوض كرده است.»

در بخش پایانی روایت، به عدم تکرار خروج و قیام اشاره کرده و بلافاصله به رجعت پیامبر (صلی‌الله‌علیهوآلهوسلم) تصریح می‌فرماید. با این حساب، قائم دوم و سوم و... از اهل‌بیت (علیهم‌السلام) معنایی نخواهد داشت زیرا روایت مذکور، خروج اولین قائم از اهل بیت (علیهم‌السلام) را همان آخرین خروج اهل بیت (علیهم‌السلام) دانسته‌اند.

اولاً ؛ اصل روایت که از امام باقر (علیه‌السلام) نقل شده است، این مولود را از فلسطین معرفی میکند، نه از عراق، (آن‌هم از بصره عراق). ثانیاً؛ روایتِ نقل شده از امام باقر (علیه‌السلام)، نقل قولی از سخن مرد یهودی است که در مواجهه با پاسخ منفی قریش به اشتباه افتاده و گفت: «فَوُلِدَ إِذاً بِفِلَسْطِینَ» ثالثاً؛ آن مرد یهودی تولد از فلسطین را هم به عنوان پیشگویی برای آینده ذکر نکرده و اشاره‌اش به زمان حال بوده است. لذا وقتی گفتند در مکه به دنیا نیامده گفت: پس در فلسطین متولد شده است.