پیروان و سرسپردگان اهل حق، همواره با خرافه‌گویی و داستان‌سرایی بزرگان و مرشدان خود را یاد می‌کنند. مجید القاصی، یکی از نویسندگان اهل حق با بیان مطالبی، تا حدودی اشاره به برخی از واقعیات زندگی سلطان اسحاق و یاران او می‌کند و زندگانی آنان را از حالت افسانه‌ای و تخیلی خارج می‌کند.

نورعلی الهی اظهار می‌کند که در خانواده او بوقی وجود دارد که توسط دراویش پیرو پدرش نعمت الله جیحون‌آبادی به آنان هدیه داده‌ شده است که هر وقت قرار بود درجایی بلایی نازل شود، در آن دمیده می‌شد و بلا نازل می‌شود.

نورعلی الهی که سال‌ها در دوران حکومت پهلوی اول و دوم در مناصب مختلف قضایی فعالیت می‌نمود، در آن دوران که ترویج بی‌حجابی توسط خاندان پهلوی به‌شدت در حال اجرا بود، معتقد بود که بی‌حجاب بودن بانوان بنا بر مقتضای زمان هیچ گناه و اشکالی ندارد.

سادات اهل حق در طول تاریخ و در سیر تطور این مسلک، به خاطر حفظ مقام و موقعیت خود که تنها از راه موروثی و بصورت خودکار نه به خاطر شایستگی یا فضایلشان، به آن دست‌ یافته‌ و برای نفوذ در جامعه یارسان، همیشه سعی داشته‌اند که پیروان خود را در فقر فرهنگی و بی‌سوادی نگه‌دارند و آنان را از کسب سواد، منع می‌کردند.

نورعلی الهی مطالبی در دفاع از بت‌پرستان می‌گوید:«کافر به اشخاصی اطلاق می‌شود که اصلاً منکر وجود خدا بوده خدا را دروغ می‌دانند بت‌پرست چنین نیست زیرا او می‌داند که خدا هست و بت را هم خدا نمی‌داند بلکه به یاد خدا بت را می‌پرستد پس چنین بت‌پرستی کافر محسوب نمی‌شود.» درحالی که ازنظر اسلام بت‌پرستی در هر شکلی که باشد شرک و کفر است.

نورعلی الهی علیرغم ادعای خود مبنی بر تبعیت از شریعت محمدی و مکتب علوی، مطالبی بیان می‌کند که به‌هیچ‌وجه با سخنان مؤمن به دین مبین اسلام، سنخیتی ندارد. نورعلی الهی در ادعایی مضحکی مدعی شوخی خداوند متعال با پیامبر اسلام (ص) است.