کوتاه نوشته

نورعلی الهی که به گمان مریدانش، عارفی کامل و شخصیتی درنهایت ایمان است، خداوند متعال را "خدعه کار" معرفی می‌نماید که بیان این مطالب، پرده از افکار پلید نورعلی الهی برمی‌دارد. نورعلی الهی درباره خدعه کار بودن خداوند متعال می‌گوید: «یکی از پیغمبران، باخدا قرار گذاشته بود تا خودش نخواهد، نمیرد. وقتی موعد مرگش رسید، خدا خدعه‌ای کرد و یکی از ملائکه را مأمور کرد خودش را به‌صورت یک پیرمرد خیلی از کار افتاده درآورد و نزد او برود. وقتی آن پیغمبر او را می‌بیند، می‌پرسد مگر چقدر عمر کرده‌ای که به این حال افتاده‌ای؟ ملائکه شش ماهی بیشتر از سن آن پیغمبر را به او می‌گوید. پیغمبر تا این را می‌شنود، می‌گوید: خداوندا دیگر عمر نمی‌خواهم، فوراً عزرائیل سر می‌رسد. آن پیغمبر اعتراض می‌کند که‌ ای خدا قرار گذاشته بودیم تا خودم نخواهم نمیرم. خدا می‌فرماید: خودت خواستی.»[آثار الحق، ج 1، گفتار 1484، ص 459] با صرف‌نظر از صحت‌وسقم داستان مذکور، از مریدان نورعلی الهی می‌پرسیم: کسی که به‌صراحت خداوند را خدعه کار و فریب‌کار می‌خواند، آیا مؤمن به خداوند متعال است؟ آیا او عارفی تام و شخصیتی کامل است؟ بنابراین مطالب مذکور حاکی از بی‌ایمانی و نشانگر بی‌ایمانی نورعلی الهی به خداوند سبحان است.  

پی‌نوشت:
الهی، نورعلی، آثار الحق، ج 1، چاپ چهارم، تهران، جیحون، 1373، گفتار 1484، ص 459