اعتقادات
زیارت قبور یکی از سنت‌هایی بوده است که از زمان پیامبر و صحابه وجود داشته است، ولی وهابیت به پیروی از ابن تیمیه زیارت قبور را گاهی بدعت و گاهی شرک می‌نامند.
ابن تیمیه برای دفاع نمودن از یزید که یکی از ظالمان تاریخ است، به انحاء مختلف توجیهاتی ذکر می‌کند که مورد تأیید عالمان بزرگ اهل سنت نمی‌باشد و علمای اهل سنت از ظالم حمایت نمی‌کنند. یکی از توجیهات او برای تبرئه یزید، این است که اگرچه یزید ظلم بسیاری نموده است، و سبط گرامی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را...
یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «سوگواری و عزاداری» است. وهابیان هر چند با استناد به گریه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مرگ فرزندش ابراهیم، اصل گریه کردن بر اموات و اشک ریختن در غم فراق عزیزان را پذیرفته‌اند؛ اما برگزاری مراسم عزاداری و سوگواری را بدعت می‌دانند.
شیعیان معتقدند که آیه تطهير در فضیلت پیامبر و حضرت علی و حضرت زهرا و حسنین (علیهم السلام) نازل شده و هیچ کسی دیگر در ذیل این آیه نمی‌گنجد. ولی اهل‌سنت این تخصیص را نمی‌پذیرند و با استناد به قبل و بعد آیه، همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را جزو اهل‌بیت به‌شمار می‌آورند.
یکی از فضایلی که شیعه و سنی بدان معترف است مسئله نزول آیه تطهیر در مورد اهل‌بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) یعنی امام علی و حسنین و حضرت فاطمه زهراء (سلام الله علیهم) است. احادیث فراوانی در کتب معتبر حدیثی اهل سنت داریم که این مسئله را ثابت می‌نماید. این آیه از جمله آیاتی است که عصمت اهل‌بیت (علیهم السلام) را اثبات می‌نماید.
محمد بن عبدالوهاب از شیخ مفید نقل کرده که وی در کتاب «روضة الواعظین» حدیثی درباره غدیر نقل کرده است که در پاسخ باید بگوییم که اولا: شیخ مفید کتابی به نام «روضة الواعظین» ندارد. بله، چهار کتاب به این نام وجود دارند که نویسندگان دیگری دارند. ثانیا: علمای اهل‌سنت به صحت حدیث غدیر اعتراف کرده‌اند.
یکی از شبهاتی که سرکرده وهابیت ابن‌تیمیه حرانی در مبحث غدیر به شیعه وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که حدیث غدیر را فقط مسلم نقل کرده و در کتاب بخاری اثری از آن نیست و این دلیلی است بر عدم اعتبار آن. در حالیکه اگر بنا باشد شبهه‌کننده، اعتبار روایات را به این بهانه که در کتاب بخاری یا مسلم و یا حتی در صحاح ستّه اهل‌سنت نیامده از درجه اعتبار ساقط نماید...
با وجود آن که حدیث غدیر با الفاظ مختلف، سندها و طرق متعدد به حدّ تواتر روایت گردیده، اما از آن‌جا که اعتراف کامل و صریح به این روایت، باعث زیر سؤال رفتن اساس مذهب مخالفان اعتقادی شیعه می‌گردد، همواره این حدیث، مورد تاخت و تاز شبهه‌گران قرار گرفته که از باب نمونه به دو مورد از آن اشاره می‌کنیم: ابن حزم اندلسی...
یکی از شبهاتی پیروان وهابیت که در مبحث غدیر به شیعه وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که حدیث غدیر را از حیث صحت و تواتر تضعیف می‌دانند و می‌گویند که حدیث غدیر به هیچ وجه از طریق افراد موثّق روایت نشده است. در پاسخ باید گفت که اعترافات بزرگترین علمای مورد قبول وهابیت به صحّت و تواتر حدیث غدیر خود گویای حقیقت است که ما نیز به شیوه خویش به...
سلمان العوده معتقد است که عید غدیر از اعیاد اسلامی نیست. این در حالی است که با تاکیدات صورت گرفته از سوی جهان اسلام بر ولایت حضرت امیر (علیه‌السلام) در روز غدیر خم، عید گرفتن این روز کمترین عمل ممکن است.
وهابیون ادعا می‌کنند که اهل بیت را دوست دارند، ولی گاهی دشمنی و بغض اهل بیت در کلام آنان هویدا می‌شود؛ مثلاً عبدالله بسام، از شیوخ وهابی در بررسی سند روایتی گفته است: امام صادق در سند آن است که ضعیف است و احادیث را به صورت وجاده نقل می‌کند، که معتبر نیست؛ این استدلال نشان‌دهنده مکنونات قلبی او در مورد اهل بیت است.
بر فرض که این حدیث صحیح السند باشد، اما باید گفت که اولا کثرت طلاق، یا به عبارتی مطلاق بودن هیچ منافاتی با مقام امامت و عصمت ندارد. آن‌چه در روایات دیگر از آن نهی شده است، طلاق از روی خوش گذرانی و هوسرانی است، یعنی این‌که فرد زنی را به عقد خود در آورده و بعد به خاطر تنوع در انتخاب همسری دیگر، او را طلاق دهد.
کارشناس شبکه وهابی وصال حق در برنامه «آن روی سکه» مدعی شد که عقیده به ظهور مبارک حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از مختصات شیعه بوده و تمام منابع و مدارک آن هم مربوط به آنان است و راویان روایات مربوط به ظهور نیز همه دانشمندان و بزرگان و علمای شیعه هستند. در پاسخ به این مدعا باید گفت: عقیده به ظهور مبارک حضرت مهدى (علیه السلام) از مختصات شیعه و منحصر به شیعه نیست و بسیارى از فرقه‌هاى اسلامى در این عقیده و مرام با هم اتفاق نظر دارند و آن را جزء عقاید قطعى و مسلم خود مى‌دانند.
در حالیکه بیشتر بزرگان و علمای اهل‌سنت بر ولادت حضرت مهدی در سال 255 هجری و آغاز غیبتش در سال 260 هجری صراحت دارند، اما در این میان، گروهی از شبهه‌گران وهّابی هستند که با عبارات و ترفند‌های گوناگون کوشیده‌اند در اصل این‌که اساساً امام عسکری (علیه السّلام) فرزندی داشته، که غیبت نموده باشد یا خیر، تشکیک کنند.