مفتی وهابی: هر کس ابوطالب را مسلمان بداند واجب القتل است!
خلاصه مقاله
یکی از مسائل اختلافی، موضوع ایمان حضرت ابوطالب است. شیعیان و برخی از اهل سنت بر این باورند که حضرت ابوطالب بر آیین اسلام از دنیا رفته است در مقابل وهابیت اصرار دارند که حضرت ابوطالب کافر از دنیا رفته است. تا اینجای قضیه اشکالی ندارد و موضوعی اجتهادی است. گروهی به ایمان ابوطالب فتوا داده و گروهی بر کفر وی فتوا دادهاند. اما قضیه آنجا خطرناک میشود که وهابیت با صراحت اعلام میکنند که اگر کسی بگوید ابوطالب مؤمن است، باید توبه کند، در غیر این صورت کشتن او جایز است.
متن مقاله
در اینکه حضرت ابوطالب اسلام آورده است یا بر کفر مرده است، اختلاف است. برخی از مسلمانان اهل سنت بر این باورند که ابوطالب کافر از دنیا رفته است، در مقابل برخی دیگر از مسلمانان اهل سنت بر این عقیده هستند که ابوطالب مسلمان بوده است. در مقابل امامیه و زیدیه اتفاق دارند که حضرت ابوطالب مسلمان بوده و بر آیین اسلام از دنیا رفته است و برای آن حضرت احترام قائل هستند.
در مقابل، وهابیت اصرار دارند که حضرت ابوطالب کافر بوده است و بر آیین کفر مرده است. آنان به این مطلب بسنده نکرده و میگویند اگر کسی بگوید که ابوطالب مسلمان بوده است، واجب القتل است و باید کشته شود. وهابیت چنان در عقاید خود پافشاری میکنند که حتی در این مسئله اجتهادی و تاریخی، ورود پیدا کرده و میگویند هر کس خلاف دیدگاه وهابیت را مطرح کند، باید توبه کند و اگر توبه نکند واجب القتل است.
در حدود 60 سال قبل، وقتی شیخ محمد بن ابراهیم آل الشیخ، مفتی اعظم عربستان بود، قضیهای اتفاق افتاد که سخن ما را تأیید میکند. ماجرا از این قرار است:
شخصی به نام عبدالله خنیزی از شیعیان شرق عربستان کتابی در مورد اسلام ابوطالب با عنوان «ابوطالب مؤمن قریش» نوشت. وقتی این کتاب منتشر شد و به دست آل شیخ افتاد، گفت که عبدالله در صورت عدم توبه، باید کشته شود. به همین جهت کمیتهای متشکل از عبدالله بن حمید، عبدالعزیز بن رشید و محمد بن عوده مأمور رسیدگی به این موضوع شدند. عبدالله که خود را در معرض قتل میدید، از عقیده خود مبنی بر مسلمان بودن ابوطالب دست برداشت. ملک فیصل که در آن روزگار ولیعهد بود، شخصی را نزد جناب شیخ فرستاد، تا وی را از توبه عبدالله آگاه و مطمئن کند. اما جناب شیخ نپذیرفت و در نامههایی به شاهزاده فیصل (به سال 1381 قمری) اعلام کرد که بهتر است عبدالله خنیزی به عنوان تعزیر کشته شود. وی در این نامه نوشت: به نظر بنده قتل این خبیث از روی تعزیر جایز است![1]
کتاب استفتائات شیخ محمد بن ابراهیم، مقداری از این واقعه را آورده است. در این کتاب آمده است که این شخص شیعی به جهت انتشار این کتاب، یک سال به زندان افتاد و هر دو ماه 20 ضربه شلاق خورد و کتابی در رد کتابش نوشت و اقرار کرد که حضرت ابوطالب کافر بوده است و از رفتارش توبه کرد.[2] ولی در نهایت مفتی اسبق عربستان گفت: به نظر من کشتن این شخص که توبه کرده است از روی تعزیر جایز است!
نویسنده: م. ج
پینوشت:
[1]. فرحان مالکی، حسن، نگاهی به غلو اندیشی و افراط گرایی علمای معاصر عربستان، موسسه فرهنگی هنری آفتاب خرد، تهران، 1396ش، ص128-129.
[2]. محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ (المتوفى: 1389هـ)، فتاوى ورسائل سماحة الشيخ محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ، جمع وترتيب وتحقيق: محمد بن عبد الرحمن بن قاسم، الناشر: مطبعة الحكومة بمكة المكرمة،الطبعة: الأولى، 1399ق، ج12، ص187=-189. «تعزير مؤلف كتاب (أبو طالب مؤمن قريش) من محمد بن إبراهيم إلى المكرم مدير شرطة الرياض ... سلمه الله...»
افزودن نظر جدید