برخی از سلفیه و وهابیت شبهه کرده‌اند که شیعیان، مشرکان منتسب به اسلام، از حضرت عباس، بیش از خدا می‌ترسند؛ عثمان الخمیس می‌گوید: کسی برایم نقل می‌کرد که با یک شیعه، دچار اختلاف شدم. به او گفتم آیا سوگند می‌خوری که این کار را نکرده‌ام (با این‌که کرده بود). گفت: آری و قسم خورد. گفتم: آیا به حضرت عباس هم قسم می‌خوری؛ پس از لحظاتی درنگ گفت: نه! از او علت آن را پرسیدم، گفت: خدا می‌آمرزد ولی عباس نه!

در پاسخ به این شبهه باید گفت:
اولاً: مذهب شیعه، بر اساس فرمایشات خداوند متعال، و پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ایجاد شد، بلکه مراد از اسلام حقیقی، همان شیعه است؛ برترین گواه بر این مدعا، حدیث ثقلین، حدیث خلیفتین و دیگر آیات و روایات که در جای خود ذکر شده‌اند؛ ولی نواصب منتسب به اسلام، پس از صدها سال از شهادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به وجود آمدند و خود را بدون هیچ دلیلی، منتسب به اسلام کردند که غیر از قتل و کشتار، چیز دیگری در عقل آنان نمی‌گنجد؛ البته اگر از آن بهره‌ای برده باشند.
ثانیاً: اگر بالفرض چشم بسته و بدون هیچ سند و مدرکی، سخن عثمان خمیس را باور کنیم، ولی به هیچ وجه نمی‌توان باور کرد که تمام شیعه به چنین چیزی ملتزم هستند؛ از بی‌سوادی و ضعف شبهه‌‌ پرداز این بس است، که اشکالات عوام شیعه را به اسم کل مذهب و عقیده آن مذهب تمام می‌کند.
در این صورت باید به عثمان خمیس و سایر وهابیان و هم‌فکران آنان گفت که اگر بنا بر اشکال بر عوام مردم باشد، عوام شما نیز دارای اشکالات فراوان، بلکه بسیار بیشتر هستند. خانه‌های فحشاء که علنی در برخی کشورهای عربی و به اصطلاح اسلامی، ساخته می‌شود و هیئة الترفیه که در عربستان، غناء و ترانه‌خوانی راه انداخته‌ است؛ آیا این مردم از خدا حساب می‌برند؟ آیا عثمان خمیس، مطرح کننده شبهه، از این بلاها بی‌خبر است؟!! اگر او از خداوند متعال بیش از دیگران حساب می‌برد، چرا وظیفه خود که امر به معروف و نهی از منکر است، رها می‌کند؟
نه تنها عوام آنان، بلکه علمای آنان نیز، از غیر خدا، بیش از خداوند متعال حساب می‌برند؛ هم‌چون برخی از وهابی‌ها که می‌گویند: کعبه توسط مشرکین ساخته شده است و لازم است منهدم شود،[1] و هم‌چون ابوحنیفه به جهت ترس از ابن ابی‌لیلی، از مخلوق بودن قرآن دست بر می‌دارد؛ با این‌که اهل تسنن و وهابیت تقیه را قبول ندارند و فراوان از این جهت به شیعه هجوم می‌برند؛ ولی خود به آن عمل می‌کنند و هنگامی‌که فرزند ابوحنیفه از پدرش می‌پرسد، چرا از مخلوق بودن قرآن دست برداشته‌اید؟ وی در پاسخ می‌گوید: «به تقیه عمل کرده‌ام.»[2]
هم‌چنین احمد بن عبدالله عجلی می‌گوید: از سعدویه پس از بازگشت از واقعه فتنه پرسیدند: چه‌کار کردید؟ گفت کافر شدیم و بازگشتیم.[3] که سعدویه از راویان بخاری است که او را قبول دارند.
پس اشکال مطرح شده، به برخی از عوام شیعه، به مراتب بیش از آن، دامن عثمان خمیس و هم‌فکران او را در بر می‌گیرد.
ثالثاً: از جهت دیگر، علمای شیعه فرموده‌اند: اگر کسی به خداوند متعال قسم دروغ یاد کند، با شرایط خاص آن، کفاره بر او مترتب می‌شود؛ ولی اگر شخصی به نام حضرت ابوالفضل (سلام‌الله‌علیه) قسم دروغ یاد کند، گرچه معصیت مرتکب شده، ولی کفاره‌ای بر او مترتب نمی‌شود.
امام خمینی (ره) می‌فرمایند: «اگر قسم بخورد كه كارى را انجام دهد يا ترك كند، مثلاً قسم بخورد كه روزه بگيرد يا دود استعمال نكند، چنان‌چه عمداً مخالفت كند، بايد كفاره بدهد؛ يعنى يك بنده آزاد كند يا ده فقير را سير كند يا آنان را بپوشاند و اگر اين‌ها را نتواند، بايد سه روز روزه بگيرد.»[4]
مقام معظم رهبری در استفتائاتشان، پیرامون قسم خوردن به غیر خداوند متعال می‌فرماید: «قسم به غیر اسماء خداوند تبارک و تعالی، قسم شرعی محسوب نمی‌شود و الزام‌آور نیست و تخلف از آن کفاره ندارد، ولی در هر صورت، اگر قسم دروغ بخورد، حرام است.»[5]
پس نمی‌توان گفت که شیعیان، از حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) بیش از خداوند باری تعالی حساب می‌برند.

پی‌نوشت:

[1]. سایت ولی عصر، «وهابیت فتوای تخریب کعبه را صادر کرد»، تاریخ انتشار: ١٥ آبان ١٣٩٥، کد خبر:  ١٠٣٢٦.
[2]. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج15، ص516، دار الغرب الاسلامی، بیروت، لبنان، 1422ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج10، ص442، موسسه الرساله، 1405. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. امام خمینی (ره)، توضیح المسائل، مساله 2670.
[5]. سایت شفقنا، حکم قسم خوردن به غیر خداوند، سوال3، تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۳۹۹، کد خبر: 1054406.