توحید در عبادت به معنای نگرش یکتایی خداوند عزوجل در پرستش است؛ در توضیح باید گفت که عبادت آن خضوعی است که با اعتقاد به معبود بودن خداوند صورت می گیرد و آن گونه که ابن‌تیمیه در تعریف عبادت گفته است صحیح نیست. وی می‌گوید که خشوع یا خضوع تنها در محضر کسی غیر از خداوند عبادت وی است.

محمد بن عبدالوهاب فقط برداشت خود از دین را درست می‌دانست. گویی فقط فهم او از دین درست است و دیگران همه اشتباه می‌کنند. به همین جهت عالمان معاصر خود را تکفیر می‌کرد.

یکی از شبهاتی که پیروان وهابیت به شیعه وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که آنان همواره شیعیان را به خاطر عزاداری‌های همه‌ساله و به راه‌انداختن دسته‌ها و موکب‌های عزاداری مورد نکوهش قرار داده و می‌پرسند: سیدنا حسین ـ رضی الله عنه ـ کشته شد و به بهشت رفت، چرا شما شیعیان همه‌ساله این مراسم را تجدید و تکرار می‌کنید؟

امير صنعانی از پیامبر اکرم نقل می‌‌كند: «هر كسی‌که به علی فحش بدهد، به من فحش داده است، و هر كسی‌که به من فحش بدهد، به خداوند فحش داده است.» و می‌گوید: این حدیث صحیح است. ابن‌تيميه نیز می‌گوید: بسياری از صحابه، به حضرت علی (عليه‌السلام) فحش می‌‌دادند و بغض ايشان را داشتند و با ايشان به جنگ پرداختند.

از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.

کینه‌توزی و عداوت و دشمنی ابن تیمیه نسبت به شیعه، باعث شده که او در رد عقائد شیعه و احادیثی که شیعه برای اثبات حقانیتش از منابع اهل سنت شاهد می‌آورد آنچنان مبالغه و زیاده‌روی کند که حتی برخی احادیث صحیح را نیز منکر شود و همین امر سبب شده که حتی همفکرانش او را در انکار احادیث صحیح به باد انتقاد بگیرند.