برجستگی سیاهپوشی در تاریخ اسلام
وهابیت که در تضعیف نمادهای عزاداری شیعه از هیچ راهکاری رویگردان نشدند با تمسّک به برخی از روایات اهلبیت (علیهم السّلام) همچون مذّمت پوشیدن لباس سیاه و روایاتی که لباس سیاه را لباس دوزخیان، فرعونیان و عباسیان دانسته و پوشیدن لباس سفید را توصیه نمودهاند، پوشیدن جامهی سیاه در مراسم عزاداری اهلبیت (علیهم السّلام) را نیز در همان سِلک قرار داده و آن را رد نمودهاند.
که در پاسخ میگوییم موضوع سیاهپوشی خاندان عترت در عزای شهادت امام حسین (علیه السّلام) در تاریخ اسلام از برجستگی خاصی برخوردار است که تاریخنگاران و سیرهنویسان به مواردی از آن اشاره نمودهاند: پس از پایان خطبهی تاریخی و افشاگرانه امام سجاد (علیه السّلام) در مسجد دمشق، منهال برخواست و عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! شب را چگونه صبح کردی؟ حضرت فرمود: «چگونه است حال کسی که پدرش به شهادت رسیده، یارانش اندک است، اهل و عیالش اسیر، بیپوشش و حجاب کامل، بیسرپرست و بیحامی هستند. مرا در هیئت اسیری گرفتار در چنگ دشمن که یار و سرپرست خویش را از دست داده میبینی. همانا من و اهلبیتم لباس عزا پوشیدهایم و (پوشیدن) لباس نو بر ما روا نیست.»[1]
همچنین پس از ان که اهلبیت امام حسین (علیه السّلام) از کوفه و شام به مدینه بازگشتند، همه زنان بنیهاشم با پوشیدن لباس سیاه به عزاداری پرداختند. روایت ذیل با سند صحیح بیانگر این ماجرا است: «ابوحفص عمر، (فرزند امام سجاد (علیه السّلام) و برادر ناتنی امام باقر (علیه السّلام)) میگوید: زمانی که حسین بن علی (علیهما السّلام) به شهادت رسید، زنان بنیهاشم لباسهای سیاه و جامههای خشن مویین پوشیده و از گرما و سرما شکایت نمیکردند و پدرم، علی بن حسین (علیهما السّلام) به علت (اشتغال آنان به) مراسم عزاداری، برایشان غذا آماده میکرد.»[2]
پینوشت:
[1]. «کیف حال من أصبح و قد قتل أبوه و قلّ ناصره و ینظر إلی حرم من حوله اساری فقد فقدوا السّتر و الغطاء و قد أعدموا... .» بلاغة الإمام علی بن الحسین، جعفر عباس الحائری، دار الحدیث للطباعة و النشر، قم، ص 93.
[2]. «عن الحسن بن ظریف بن ناصح، عن أبیه، عن الحسین بن زید، عن عمر بن علیّ بن الحسین، قال: لمّا قتل الحسین بن علیّ (علیهما السّلام)... .» المحاسن، أحمد بن محمد بن خالد البرقی، دار الکتب الإسلامیة، طهران، ج 2، ص 420.
افزودن نظر جدید