مکاتب اهل سنت
یکی از ابلاغاتی که به صراحت از رسول اکرم آمده، فضیلتی است که برای امام حسن و حسین (علیهما السلام) ذکر شده که برای هیچ احدی به‌جز این دو امام بیان نشده است. این حدیث شریف «حسن و حسین آقای جوانان اهل بهشت هستند.» در کلام بسیاری از علمای اهل سنت آمده است، اما باز هم برخی در صدد تحریف آن به نفع خود برآمده‌اند.
بعد از رحلت رسول خدا (ص) اتفاقات بسیاری در حاشیه‌ی تعیین خلافت رخ داد. یکی از آن حواشی برخوردهای تند با مخالفین خلافت ابوبکر بود. البته این امر طبیعی بود، که خلیفه اول با مخالفت‌های زیادی روبه‌رو شود، ولی برای حفظ وجهه خود، برای مقابله با مخالفان دست به ترفند عجیبی زد و آن هم برچسب ارتداد و کفر بود.
اعتقاد ما بر آن است که در صورت آگاهی رسانی مطلوب، با بیانی نرم و سازنده، رفته رفته انحرافات در عزاداری‌ها، رفع و موجبات عزاداری صحیح فراهم می‌گردد، امّا اگر با وجود تذکرات بزرگان دین و مراجع عظام تقلید، شاهد پافشاری عامدانه‌‌ی برخی بودیم، در آن صورت احتمال وجود دست‌های پشت‌پرده برای بهره‌برداری‌های سوء، منتفی نیست.
ابن تیمیه با توجه به خصومت و دشمنی که نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) داشته، مدافع یزید شده و با هر مکر و حیله‌ای، قصد خارج کردن وی از ماجرای شهادت امام حسین (علیه السلام) را داشته است. اما سخن ابن تیمیه با توجه به قرائنی که در دست است، کاملا پوچ و باطل است و یزید همه کاره‌ی در قیام عاشورا بوده است.
عملکرد یزید چنان آشکار است که هیچ فرد مسلمان و صاحب عقل سلیمی و حتی پژوهشگران غیر مسلمان هم نمی‌توانند اوصاف و خصوصیات روحی و اخلاقی این جرثومه فساد را سرپوش بگذارند و مخفی کنند، چرا که در کتب تاریخی آن‌قدر در مورد این شخص فاسد، و رذائل اخلاقی او نوشته‌اند که جای هیچ‌گونه شک و تردیدی برای عموم مردم باقی نگذاشته‌اند.
تاریخ نگاران اسلامی معتقدند که یزید بن معاویه در عنفوان کودکی و جوانی در کلیسا و دیر مسیحیان به سر برده و افکار و اخلاق فاسدشان باعث شد که یزید تحت تاثیر باشد؛ چرا که در این مکان‌های به ظاهر عبادی، فساد و فحشاء و بی بندوباری موج می زد که از نظر مسیحیان ممنوع نبود، و کسانی‌که به آنجا رفت و آمد داشتند خواه ناخواه آلوده می‌شدند.
گاهی دیده می‌شود در عرصه‌ی مقابله با آسیب‌های مجالس اهل‌بیت دو برخورد متفاوت صورت می‌گیرد. که هر دو نظریه، در دو طرف افراط و تفریط، نادرست می‌باشد، نظریه درست در این باره، نظریه اعتدال است. به این صورت که انتقاد‌هایی که ذکر می‌شود خدای ناکرده موجب خدشه‌دار شدن اصل عزاداری سیدالشهداء و سخنرانان ارزشی و مداحان مخلص نگردد.
با ورود برخی افراد ناآگاه به جرگه‌ی مدّاحان و ذاکران عزیز اهل بیت (علیهم السّلام) آسیب‌های جدی به ارزش‌های معنوی و آئین‌های عاشورایی وارد شده و این زنگ خطر جدّی را به صدا درآورده که در صورت عدم پالایش و مقابله جدّی با تحریفات، خرافات ، بدعت‌های نامتعارف فرهنگی-مذهبی جبران ناپذیری در پی خواهد داشت.
هواداران بنی‌امیه و یاران یزید از برخی گروه‌ها بر این امر آمده‌اند که قیام امام حسین (علیه السلام) بر علیه معاویه، خروج از خلیفه بوده، پس در نتیجه حضرت را یاغی بر امام زمانش خوانده‌اند. اما در ذیل سخنانی که از پیامبر گرامی اسلام شنیده شده از قبیل حدیث ثقلین و ... این امکان را می دهد که بدانیم خلیفه‌ی خدا چه کسی است؟
یکی از اساسی‌ترین دستمایه‌های ماندگاری اسلام، هیئات مذهبی است و دشمن نیز دقیقا به همین‌رو می‌کوشد تا نقاط ضعف این مجالس را شناسایی و آنها را بزرگ‌نمایی کند و با این کار، مجالس مذهبی را از اعتبار بیندازد؛ لذا مداحان عزیز نباید طوری مداحی کنند که ندانسته آب به آسیاب دشمنان دین و مذهب ریخته و موجبات بهره‌برداری آنان را فراهم سازند.
در برخی موارد برای تحریم گریه به این روایت از عایشه استناد می‌شود یا این مضمون که گفته شده گریه و اشک برای مرده درست نیست و خلیفه‌ی دوم در روایتی، زنان را از این عمل نفی می‌کرد و با آنها به تندی برخورد می‌کرد؛ اما از طرف دیگر تضاد این سخنان با داستان مرگ عثمان و گریه پیامبر اکرم (ص) بر فوت بستگانشان آشکار می‌شود.
به دیدگاه‌های برخی از علمای اهل‌سنت در زمينه گريه و نوحه توجه می‌كنيم تا ببينيم آيا گريه و بكاء برای ميت گناه كبيره و نابخشودنی محسوب می‌شود؟! برخی از علما با بیان اقوالی این را پسندیده‌اند که گریه و بکا برای مردگان و یا عزای ائمه هیچ مشکلی ندارد و یک قول آنها که اجماع همه‌ی اقوال است این است که مطلق گریه هیچ اشکالی ندارد.
در منابع حدیثی، احادیث فراوانی وارد شده است که از آنها استفاده می‌شود که از میان امت اسلامی تنها کسانی می‌توانند وارد بهشت شوند که ولایت حضرت علی (علیه السلام) را پذیرفته باشند. در این احادیث تعابیر مختلفی در مورد حضرت علی (علیه السلام) وجود دارد. برخی از این روایات، حضرت را به عنوان نگهبان صراط معرفی می‌کند.
همان‌گونه که از روایات بر‌می‌آید، هر انسان دارای دو ملک موکل هست که اعمال او را ثبت و ضبط می‌کند، به محضر خداوند ارائه می‌دهد. ولی آن‌چه که ارزشمند است، این است که آیا این فرشتگان به صاحبان خود افتخار می‌کنند یا خیر؟ در روایات بسیاری از منابع اهل‌سنت آمده است که فرشتگان نگهبان حضرت علی(علیه السلام) به‌وجود آن حضرت مباهات می‌کنند.