وحدت به عنوان عامل موفقیت در جامعه اسلامی برای پیشرفت در همه جوانب و همچنین مقابله با معاندین و دشمنان اسلام بسیار لازم و ضروری است که باید در سطح مسئولین کشورهای مسلمان و در بین آحاد مسلمین به انجام برسد تا زمینه نفوذ دشمن در رسیدن به اهداف پلیدشان را از میان بردارد. این مهم با شناخت و احترام به افکار و عقاید مسلمانان می‌باشد.

از شبهاتی که همواره در مسئله عزاداری امام حسین(ع) مطرح بوده این است و باعث طعن به شیعیان و دستاویز شدن آن بوده این است که اگر چه معمولاً برگزاری عزاداری‌ها توسط شیعیان انجام می‌گیرد، ولی دعوت کنندگان امام حسین(ع) مردم کوفه بوده‌اند و کوفه در آن زمان مرکز شیعیان بوده و لذا همان مردم پسر پیامبر را تنها گذاشتند و به شهادت رساندند.

وجود تفاوت در میان فرقه‌های اسلامی یک واقعیت انکار ناپذیر است که به سادگی قابل رفع نمی‌باشد و البته این قضیه فقط مربوط به دین اسلام نبوده و در دیگر ادیان مانند مسیحیت نیز مطرح است. آما آنچه در این میان مهم است به دست آوردن وحدت، در عین وجود تفاوت‌هاست و این مهم با شناخت و درک عقاید فرقه‌های منشعب از دین اسلام است.

نویسندگان و عالمان اهل سنت درباب امام عصر کتاب‌ها نوشته‌اند و در موضوع مهدویت به ارائه آثاری مختلف و ارزشمند ویژه این موضوع پرداخته‌اند این جدا از صدها کتابی است که در انها درباره مهدویت بحث شده و روایاتی اورده شده است. این آثار نشان از جایگاه فکر مهدویت در اندیشه اسلامی دارد و این‌که این اندیشه متعلق به اندیشه شیعیان نیست.

در این‌که مهدی موعود (ع) و عقیده مهدویت، اصل جدانشدنی از عقیده اسلامی در تمامی فرق اسلامی است شکی نیست. اهل سنت نیز بر این باورند که مهدویت از معارف بلند اسلامی است. در آثار بزرگان اهل سنت به جزئیات این اعتقاد پرداخته شده است. یکی از این جزئیات موضوع نسب مهدی موعود (ع) است که در آثار اهل سنت مورد بررسی قرار گرفته است.

در روایات فراوانی وارد شده است که گریه بر اموات جایز است و این روایات به حدّی است که به تواتر رسیده است و علما و فقهای مذاهب اسلامی به همین گونه عمل میکنند و فتوی میدهند لذا جایز و مباح است. هر چند که در نوع سوگواری کردن، بعضاً نظراتشان با هم فرق دارد. اما من حیث المجموع این قبیل عزاداری ها هم مشروع است و هم مورد پسند می باشد