حضرت علی (علیه السلام) علم فراوانی دارد، این سخن در همه جا و همه ادیان روشن است و هیچ اختلافی هم وجود ندارد، تا آن‌جایی که دانشمندان و بزرگان اهل‌سنت به این امر اعتراف کرده‌اند. بزرگان اهل‌سنت علی بی بدیل حضرت را با روایت‌های مشهور از پیامبر اکرم ثابت کرده‌اند، ازجمله روایت باب مدینه علم و باب حکمت و حدیث عقد اخوت.

ابن تیمیه با استناد به روایتی معتقد است که هیچ سفری به غیر از سفر برای مساجد ثلاثه (مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد الاقصی) جایز نیست. این اعتقادی است که اهل سنت در اقصی نقاط جهان اسلام آن را قبول ندارند. از این جمله اهل سنت دیوبند هستند که نقطه نظر ایشان در مقابل ابن تیمیه است. دیوبندیه برای جواز شد رحال ادله‌ای قوی دارد.

طبق شواهد تاریخی، یهودیان اولین کسانی بودند که باب تحریف کتب آسمانی را گشودند. آنها ابتدا تورات را مورد تحریف قرار دادند و پس از آن مسیحیان را در تحریف کتاب انجیل یاری دادند. با پیدایش مکتب غنی اسلام، و نزول قرآن کریم، یهودیان عزم خود را جزم کردند تا در این کتاب مقدس هم خللی ایجاد کنند تا بتوانند در دین اسلام هم دست ببرند.

از کارهای ابن تیمیه برای پیشبرد اهداف خود ایجاد نزاع مذهبی بین مذاهب مختلف است. او برای تقویت این نزاع به باقی ماندن مرز بین شیعه و اهل سنت تأکید می‌کند. او معتقد است باید بین اهل سنت و شیعیان مرزی مشخص باشد. ابن تیمیه برای رسیدن به اهدافش معتقد است برخی از شعائر اسلامی و سنت‌های پیامبر (ص) را می‌شود، ترک می‌کند.

قرآن کریم به عنوان معجزه الهی از تمام جوانب حائز اهمیت است. و فهم آن برای همه مسلمانان ضروری است به خصوص برای حاکم مسلمانان و خلیفه رسول‌خدا باشد. در منابع تاریخی اهل‌سنت، موارد بسیاری ذکر شد که خلفا در استفاده صحیح از قرآن و درک آن ناتوان بودند. از این روایات به خوبی می‌توان فهمید که خلفا چه مقدار درک و فهم نسبت به قرآن داشتند.

درباره پاداش زیارت کربلا روایاتی در منابع روایی اهل‌سنّت یافت؛ به عنوان نمونه: «ابوهرثمه گوید: همراه امیرمؤمنان در کربلا بودم که در مسیر به درختی رسیدیم که زیر آن، فضولات آهوان ریخته بود. حضرت مشتی از آن را برداشت و بوئید، سپس فرمود: روز قیامت از این سرزمین هفتاد هزار نفر محشور می‌شوند که همگی آنها بدون حساب به بهشت می‌روند.»