پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابن تیمیه با استناد به روایتی معتقد است که هیچ سفری به غیر از سفر برای مساجد ثلاثه (مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد الاقصی) جایز نیست. بر این اساس پیروان سلفی وی، هر نوع سفر برای زیارت و یا عبادت نزد مقامات انبیاء و اولیاء و یا اعمال مستحبی مانند نماز در مساجد دیگر را حرام و آن را بدعت می‌دانند و به غیر از این‌که این اماکن را نماد شرک بر می‌شمارند، سفر برای این امور را نیز حرام می‌دانند. این اعتقادی است که گروه‌های مختلف اهل سنت در اقصی نقاط جهان اسلام، آن را قبول ندارند. از این جمله اهل سنت دیوبند هستند، که نقطه‌نظر ایشان در مقابل ابن تیمیه است. دیوبندیه برای این اعتقاد، ادله‌ای دارند، که برای هر نوع سفری ارزشمند و قابل قبول خواهد بود.
الف: آیه شریفه «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا.[نساء/65] اگر ایشان هنگامی‌که به خود ستم می‌کردند، نزد تو می‌آمدند و از خداوند طلب آمرزش می‌خواستند و پیامبر هم برای ایشان استغفار می‌کرد، خدا را توبه‌پذیر می‌یافتند.»
دیوبندیه حضور در محضر رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) را در زمان حیات، قطعی و در ممات او با حضور در روضه‌ی شریفه و مقدس ایشان این امر را ممکن می‌دانند.[1]
دیوبندیان زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله) را و در حقیقت زیارت قبر اولیاء الهی را از بزرگ‌ترین موجبات نزدیکی به خداوند و از موثرترین اعمال برای رسیدن به درجات عالیه می‌دانند.[2]
از طرفی بزرگان دیوبند معتقدند که زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله) از مستحباتی است، که نزدیک به وجوب است. پس شد رحال به سمت قبر پیامبر نیز بدون نیت مسجد حضرت رسول، خود امری مجاز و قریب به وجوب خواهد بود.[3]
مهم‌ترین اشکال به نظریه‌ی ابن تیمیه در بیان بزرگان دیوبندی اینست که: «حصر موجود در روایت (لاتشد الرحال ...) حصر حقیقی نبوده، بلکه حصر اضافی است و به اعتبار مساجد است و نه مطلق مکان‌ها.»[4]
نویسنده محترم مقاله «شدّ رحال برای زیارت قبر نبی اکرم» این‌گونه بیان می‌کند: به این ترتیب، با این تفسیر منظور از روایت این است که اگر خواستید به سمت مسجدی بروید، بهتر است مساجد ثلاثه باشد و الا در انواع سفرها و انواع مقاصد برای زیارت و غیره اشکالی وجود ندارد.[5]

پی‌نوشت:

[1]. معارف القرآن، محمد شفیع عثمانی، ج4، ص444، نشر شیخ‌الاسلام احمد جام، 1386ش، بی‌تا.
[2]. المهند علی المفند، خلیل احمد سهانپوری، ص33، نشر دانشگاه ال سعود، مدینه، 1427ق
[3]. همان ص 33
[4]. ظفر احمد عثمانی، اعلاء السنن، ج10، ص499، بی‌تا، بی‌نا.
[5]. شدّ رحال برای زیارت قبر نبی اکرم (ص)، علی ملا موسی میبدی، سراج منیر، ش15، 1393، قم.