برای خیلی از افراد چه موافق وچه مخاف سوال است که چرا حضرت در برابر غصب خلافت دفاعی نکردند ونه تنها اعتراضی نکردند بلکه همراهی هم کردند؟چراخود حضرت اعتراضی نداشتند و اگر واقعا حقشان بود چرا سکوت کرده واقدامی نکردند؟ حضرت سه دلیل را ذکر می‌کنند: 1- جلوگیری از تفرقه میان مسلمانان؛ 2- خطرمرتدان؛ 3- حفظ جان عترت اهل بیت.

توسل و استغاثه اختلاف ماهوی با یکدیگر دارند. در توسل انسان مستقیما به سراغ خداوند می‌رود و وسیله را نیز با خودش می‌برد و می گوید خدایا به حق پیامبرت حاجات من را برآورده کن. اما در استغاثه شخص مستقیما سراغ واسطه رفته و می‌گوید: «یا محمد» ، «یا علی». که هر دو صورت جایز است. هر چند وهابیون با این کار مخالف هستند.

عیسی رمّانی، عالم سنی: آیه غار درایت و حدیث غدیر روایت است و روایت توان برابری با درایت را ندارد. شیخ مفید: تکلیف خروج کننده بر امام عادل؟ رمّانی: كافر است، شیخ مفید: راجع به امامت امیرالمؤمنین چه می‌گویید؟ رمانی: امام مسلمین است. مفید: تکلیف طلحه و زبیر؟ رمانی: توبه كردند. مفید: جنگ جمل درایت و توبه كردن طلحه و زبیر روایت است.

ملاک و معیار قائلین به تناسخ، در حقیقت باز شدن راه اباحه‌گری و بی‌بندباری است، چرا که راه برای انجام هر کاری در این دنیا باز شده، و با القای آن بحث معاد و نبوت را توجیه می‌کنند و آرام آرام یا آن را نفی و یا آن را از سر راه خود برمی‌دارند، و یا خود را به آن ضمیمه و در نهایت خود را خدا یا پیامبر و یا امام برای مردم قرار می دهند

پروفسور «حامد الگار» در کتاب «وهابیگری» خود نسبت به جایگاه وهابی‌گری در جهان اسلام می‌نویسد: نظر سنیان فاضل از قدیم‌ترین زمان، این بوده که وهابیان طبقه‌ای از اهل سنت و جماعت شمرده نمی‌شوند، زیرا تقریباً تمام اعمال، سنت‌ها و باورهایی را که محمد بن عبدالوهاب مردود می‌شمرد، از نظر اهل سنت، اصلی تاریخی بود و مورد قبول اکثریت آنها بود.

اکثر رجالیون و مورخین اسلامی بر این عقیده‌اند که فرقه‌های موجود در کتب تاریخی و رجالی، تحت فرقه‌های دیگر غلات هستند، که به نام پیشوایان خود معرفی شدند، چند صباحی نامی از آنان بر سر زبان‌ها افتاد و مریدانی پیدا کردند و همه محو و نابود شدند، شاهد این ادعا آن است که هیچ‌یک از این فرقه‌ها، باقی نمانده است.