ریشه تمام کج فهمی‌ها را می‌توان در نفهمیدن و هضم ننمودن درست اصول عقاید دانست. اگر هر انسانی در زمینه اعتقاد به خداوند و هر آنچه که مربوط به پیامبران و به خصوص رسول اکرم می‌شود دارای اعتقادات درست باشد هیچگاه به خود اجازه نمی‌دهم جملاتی را بر زبان بیاورد و یا در کتاب خود بنگارد که با رسالت و اسوه بودن پیامبر منافات داشته باشد. 

روایتی در منابع بسیاری از اهل‌سنت در فضیلت حضرت زهرا (س) نقل شده که به شکل‌های مختلف آمده است و آن این است که پیامبر گرامی اسلام فرموده: «فاطمه پاره‌ی تن من است و هر که او را بیازارد، مرا آزرده است.» طبق این روایت هیچ احدی حق ذره‌ای بی‌احترامی به حضرت زهرا را ندارد، اما برخی با اهانت‌های بزرگ این سخن پیامبر را به باد داده‌اند.

در حالی‌که انصار درباره چگونگی رهبری بعد از پیامبر سرگرم گفتگو بودند، یکباره هیئت سه نفره ابوبکر و عمر و ابوعبیده جراح وارد نشست سری انصار شدند و کودتای انصار را خنثی کردند و با طراحی برنامه‌ای خاص خلافت را از انصار گرفته و یکی از خود را به عنوان جانشین پیامبر انتخاب کردند. این درحالی بود که حضرت علی مشغول تجهیز رسول خدا بود.

مذهب تشیع بر گرفته از اهل بیت پیامبر است و عقائد و تفکرات خود را از حضرات معصومین گرفته اند. از عقاید این مذهب مهدویت است که طبق روایات نبوی، در کتب شیعه و اهل سنت درباره حضرت مهدی(ع) وارد شده است. اما با این وجود از طرف دشمنان شیعه اتهامات فراوانی نسبت به عقائد شیعه و تفکرات آنها بر این مذهب وارد گردیده است.

موضوع اهل حل و عقد اولین بار در کتب اهل سنت برای توجیه کردن چگونگی به خلافت رسیدن خلفا به‌خصوص خلیفه اول و دوم، مطرح شد. همان‌طور که می‌دانیم، شیعه امامیه تنها راه مشروع براى نصب امام را از طریق نص و نصب الهى، با ابلاغ رسول خدا یا امام منصوب پیشین می‌داند. ولى اهل سنت راه چنین مشروعیتی را  اجماع مسلمین اعلام کردند.

با توجه به نص صریح قرآن و سخنان پیامبر اکرم (ص) هیچ فرد مسلمانی نیست که در عظمت و پاکی اهل بیت شک داشته باشد. اکنون با توجه به این سخنان، آیا سزاوار نیست که همه مسلمانان، ایام وفات و عزاداری اهل بیت پیامبر (ص) را گرامی بدارند! و در غم از دست دادنشان عزاداری و نوحه سرایی کنند! این گلایه‌ای است، که به برادران اهل سنت، وارد است.