پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در اندیشه اسلامی حقیقت امامت جزء مقوم ایمان است، و معتقد به امامت اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) در روز قیامت در نجات و امان هستند؛ اما مخالفین این اعتقاد به‌دلیل انکار بعض و جزء دین، دچار انحراف بوده و در قیامت در ایمان ایشان خلل و انحراف بزرگی است. این همه مربوط به اعتقاد و ایمان اخروی است. ولی خود اهل بیت (علیهم السلام) با مخالفین خود معامله مسلمان داشته‌اند.
روایات اهل بیت، به‌عنوان صحابه و تابعین و تابعی تابعین می‌تواند شاهد خوبی برای این ادعای شیعه برای فِرق دیگر اسلامی باشد. در روایات اسلامی داریم که توحید بدون امامت نجات‌بخش نیست.[1]
و هم‌چنین در مفاهیم دینی از این حقیقت تعبیر شده است که رسالت، بدون ابلاغ امامت ناقص خواهد بود. «وان لم تَفعل فَما بلغتَ رِسَالتَه.[مائده/5] اگر انجام ندهی (این موضوع را بیان نکنی) گویا رسالت الهی را انجام نداده‌ای.» بنابراین به نظر می‌رسد امامت، جزء اصول دین است، نه جزء اصول مذهب. در روایات اهل بیت (علیهم السلام) هم از همین تعبیر استفاده شده است.[2]
با این‌حال روش اهل بیت برخورد با دیگر مسلمانان با احترام و رعایت حقوق مسلمانی است. اشعث بن قيس که اشکالی این‌گونه به امام علی (علیه السلام) عرض می‌کند: «سوگند به خدا! اگر حقيقت امر اين است كه تو مى‏‌گویى، پس تمام امّت غير از تو و غير از شيعيان تو، بايد از اهل هلاك و دوزخ باشند!» حضرت علی (علیه السلام) در جواب اشعث فرمودند: «سوگند به خدا! اى فرزند قيس! همين‌طور كه گفتم حقّ با من است، لكن‏ از امّت هلاك نمى‏‌شوند، مگر دشمنان و مكابران و معاندان و منكران و امّا آن كسانى‌كه تمسّك به توحيد خدا کرده و به محمّد و اسلام اقرار آورده‏‌اند و از ملّت اسلام خارج نشده‌اند و دشمنان و ستمگران را عليه ما تحريك نکرده‏‌اند و با ما بناى عداوت و دشمنى نگذارده‏‌اند، لكن در حقانيّت خلافت ما شكّ کرده و اهل خلافت و ولايت را نشناخته‏‌اند، نه به ولايت ما اقرار کرده و نه به عداوت با ما برخاسته‏‌اند، اين گروه مسلمانان مستضعف‏ند، كه بايد رحمت خدا را درباره آنان اميد داشت و از گناهان آنان ترسيد».[3]
موضع شیعیان نسبت به دیگر فِرق اسلامی این‌گونه است و نباید شیعیان را تکفیر کننده دیگران برشمرد.[4]

پی‌نوشت:

[1]. حدیث سلسله الذهب که امام رضا (علیه اسلام) در آن توحید را به شرط امامت مفید نجات مسلمان می داند.
[2]. کلینى، محمد بن‌یعقوب،  الکافی ج‏2، ص24، انتشارت نور صادق، قم، 1346.
[3]. سلیم بن‌قیس، کتاب سلیم بن‌قیس، ص131، بی‎تا،بی‌نا.
[4]. فرع انگاری امامت در اسلام، ریشه کفر اخروی است، نه کفر دنیوی
تفاوت‌های اسلام و ایمان و خلط های سلفیان